Μουσική
Όχι άλλα κλάματα από το φωταγωγό
Στον ακάλυπτο παίζουν ο φακούς
Λεωκού ένα σπαρακτικό βλιαχτό
Είναι σχεδόν πρωί και εγώ θα κοιμηθώ σαν βριακή στάση
Εσύ, είναι ώρα αυτή θα ξυπνάς
Οι μπάτσες σε λίγο θα έχουν κλείδια από την πίσω πόρτα του σπιτιού μας
Θα μπουκάρουν να προοπτάν την κουζίνα
Σαν βραδινοι επισκέπτες
Ρωτώντας κάτι που τιά
Που σίγουρα δεν θα είναι γλυκά
Κάθε χρονιά ο πλανήτης περιμένει να πεθάνει από κάτι
Κάθε χειμώνα στην πρωτεύουσα περιμένουμε να παγώσουμε
Και κάθε καλοκαίρι στο χωριό να καούμε ζωντανοί
2000, 2020
Από τα δέκα μου είδα το θάνατό μου 20 φορές
Κάθε φορά που δεν καταφέρατε να με θάψετε
Με κάνανε όλο και πιο αθάνατο
Το ότι δεν με βλέπουν σημαίνει περισσότερο από το οτιδήποτε εγώ συμπάρχω
Κάθε φορά απέναντι τους στο σκοτεινό ημισφαίριο
Αν δεν καίγεται το μέσα σου να φωτίσεις
Πες μου πως διάολο θα με βρεις
Δεν είμαι ποιητής, καθαρήντα είμαι
Η πραγματική μου ικανότητα δεν είναι στην γλώσσα
Μα στην επιβίωση
Δεν είναι ντροπή να τα έχεις και να είσαι στο χώρο
Ντροπή είναι να τα έχεις και να μην γεννάς μια μπίρα
Πιο βαθιά φαινομενικά σκληροτράχυλα κορίτσια
Ερωτεύονται τα πιο αλφα-μέλη ξύδες με ναντράκια
Με north face
Υπάρχουν δύο pitbull φυσικά
Ακόμα ένα αυτιά και ουράνο
Είδα τύπους παράζουν πάρκο με φιλοσοφία
Και δεν δίνουν μία, δεν έχουν θέμα κανένα
Να σπάνε τις συντρόφες τους τις μάπες
Για τις είδες λέω που σου κουνάνε το δάχτυλο στην κουβέντα
Σου πήρε το μάτι μα ακόμα και μέσα σε μπέμπα
Όχι δεν είναι φίλου, δικό τους είναι
Βόλτα στα βόρεια να εισπράξουν νίκια
Είδα κορίτσια παράζουν στρέφη με βεργίνα
Και δεν έχουν θέμα να τα σπάνε με punk
Για τις είδες λέω που μπορεί να τις πετύχεις να κουνάνε το κεφάλι με rap
Ακόμα και μέσα σε περιπολικό
Όχι αυτό φορέ
Απλή βόλτα με φιλαράκι τους αστυνομικό
Η ίδια είναι που τους έφταιγε για όλα η τηλεόραση
Γιατί επέλεγε να προβάλλει
Τους είδανε
Το ιστορικό τους είναι γεμάτο προβολές, απομιλίες του Καστοριάδη
Και συντρέψεις του Μίσιου και πλέον όχι του Δημητριάδη
Πλέον όχι του Δημητριάδη
Βέβαια ποιος είμαι εγώ να μιλώ
Κάθε φορά που ερωτεύω με αντικρίζω το χειρότερο με αυτό
Χωρίζω κάθε Μάιο
Για να ξαναβρεθούμε στα τέλη κάποιου Σεπτέμβρη
Και να μισώ τον εαυτό μου λίγο παραπάνω
Αφού αυτό που αντικατώπτριζαν οι κόρες σου
Το θυμάσαι πολύ καλά
Την τελευταία φορά ήμουν εγώ
Όσο τα γράφω τρομάζω
Σαν να ξέρουν που μένω
Γι' αυτό βάζω μουσική στο τέρμα
Και ρίχνω μπουνιές στον αέρα
Γιατί παίζω σε μαγαζί με είσοδο
Με ρωτάει με υφάκι
Το παιδί που δεν χρειάστηκε να δουλέψει μισή ώρα στη ζωή του
Στηρίζει στο σύστημα μου λέει αδειάζοντας μονορούφι
Μια παγωμένη κόλα 330
Ελισμός και τέχνη δεν πάνε μαζί μου
Ξαμπολάει ενώ φοράει επώνυμο πουφάν των 200
Κι εγώ δεύτερο χέρι που κάμισω των 2
Δώσε μια μάσχα στους ανθρώπους
Τότε θα σου πουν την αλήθεια
Τόσες μάσχες και δεν είδα καμιά διαφορά
Τα κάνουμε όλα γρήγορα και αμάσι τα συνήθεια κάθε φορά
Τα περισσότερα κρου
Είτε μιλάμε για γραφίκ
Είτε συγκλωτήματα
Είτε θειά στους ομάδες πίζης και χορού
Στις εξόδους σου είναι μόνο συναναστροφή γιατί συναναστροφή
Αυτό που λένε πιάρ
Κι έχει φυσικά για δημιουργικούς λόγους
Γιατί ξέρω ακριβώς για ποια πράγματα μιλάτε
Μαλάκες είναι φυρνά
Η εξοδής σας δεν είναι τίποτα παραπάνω
Από το θα βγούμε για φαγητό με τα παιδιά από το γραφείο
Κάνουν συμφωνίες μεταξύ τους και εταιρείες
Αδέρφια για λεφτά το χάρι στραγγίζει φιλίες
Λέει για λάθη με τους προηγούμενους
Εγώ ξέρω πως με Μπράβους Γκιάνια και Αλεξίσφαιρα
Κυκλοφορούν ως είναι λουφιάνοι βουτηγμένοι στην κουστιά
Με την έννοια του πούστη του 2009 που ήταν βρισιά
Με τους όρους του Πετρόπουλου
Σεκιουριτάδες, Δέλτα, Ζήτα, Δίας και Ματάδες
Κομπλέξικα παιδιά της Πάπας ή απλή μονοπανάδες
Αν δεν τους τρέχατε θα ήταν ακόμα μαζί με εμάς
Και ο Ριαλ και ο Αιρόνιχ και ο Μπάρνις
Το μίσος με κράτησε ζωντανό και όχι αγάπη
Θέλω πιο πολύ στη ζωή μου
Να τελειοποιήσω το χάκι
Και να δουν τις θάλασσες που είδα
Ο θησαυρός υπάρχει στα αλήθεια
Είμαι ο Gold D. Roser
Καλύτερος και πιο οργισμένος από χθες
Πιο ανθεκτικός στα αξέα στον μάχου και από τον MFS
Ένα ξημέρωμα στο πεδίο με ρώτησες γιατί επιμένω τόσα χρόνια
Για όλους και όλες με κοίταξαν βουρκωμένοι λέγοντάς μου πως σώζω ζωές
Ποιησή σου είναι ποιησή
Εγώ δεν σου πω τι είναι ποιησή
Ποιησή είναι ο πλανήτης αυτός χτισμένος από τον διάβολο
Πάνω σε πτώματα φτωχών και κατατρεγμένων
Και στα κουφάρια των περιφρονημένων του έρτα
Εγώ το κοιτάζω στα μάτια και το καταγράφω
Πολεμήσαμε με μίσος ότι μας πλήγωσε
Γίναμε ό,τι μισήσαμε
Και αφού με αγαπήσατε καλύτερα για τον τρόπο που μισώ
Θα σας μισώ για πάντα
Και θα είμαστε όλοι καλύτερα
Εντάξει όλα
Αλλά εντάξει τώρα