Βία.
Μόνο βία.
Μαύρα τριαντάφυλλα.
Πιτρώνουν εδώ κι εκεί.
Αίματα.
Αίματα παντού.
Κύματα.
Χιλιάδες κύματα ανάμεσά μας.
Τίποτα.
Τίποτα.
Όλα είναι τίποτα.
Οι νύχτες στέγνουσαν.
Οι μέρες, οι ώρες.
Τα χαμόγελα.
Το μυαλό.
Οι λέξεις.
Οι σκέψεις.
Οι ψυχές μας.
Όλα τριγύρω πάγωσαν.
Και ο χρόνος...
Ο χρόνος στάσιμος.
Ας σταμάτη τα κοιλά.
Αμήλκτος.
Στην ίδια στιγμή.
Κλείνω τα μάτια.
Με επισκέπτονται κραυγές.
Βοήθεια!
Βοήθεια!
Μαμά! Μαμά!
Μαμά!
Χάλασε η φάση.
Βοήθεια!
Βοήθεια!
Βοήθεια!
Βοήθεια!
Βοήθεια! Βοήθεια!
Βία.
Μόνο βία.
Μαύρα τριαντάφυλλα φυτρώνουν εδώ κι εκεί.
Αίματα.
Αίματα παντού.
Κύματα.
Χιλιάδες κύματα ανάμεσά μας.
Τίποτα.
Τίποτα.
Όλα είναι τίποτα.
Ζω.
Αναπνέω.
Αναπνέω.
Ανησυχώ.
Διαρκώς ανησυχώ.
Φοβάμαι μην ξεχάσω τον ήχο της φωνής.
Και το γιατί παραμένει εκεί.
Γιατί.
Γιατί.
Γιατί.
Γιατί!
Στεντόριο και αναπάντητο.
Βία.
Μόνο βία.
Αίματα.
Αίματα παντού.
Κύματα.
Τίποτα.
Τίποτα.
Όλα είναι τίποτα.
Η δικαίωση αργή να έρθει.
Και η δικαιοσύνη ανήμπορη εθελοτυφλή.
Κοιμήσου τώρα.
Ξεκουράσου.
Άθικτα έχουν μείνει τα ποικιά σου.
Κοιμήσου.
Ξεκουράσου.
Όλοι γνωρίζουν το όνομά σου.