اے تھیک ہے جو سہ سہ دلچسپ سمایا ہے
مگر میں ڈردہ میرا اپنا سہ پرایا ہے
اندھاری رات کو کوئی در پیاں کھڑ کہندہ ہے
اے بے کسی زرون دیکھت کون آیا
زنگ لگ گئے تا کھاں تے
راہ تیرا تک تک کے
سمجھا نہ میں کھا کھاں تے
اسکے تائیں غریبی نو دے وڑے نو لے
ایس ساڈے گلویچو لالین چولے اسکے تائیں غریبی نو
دے وڑے نو لے
میں پیر شریک دے گئی نیوں نہ پڑے
مینوں بے شک سجن بلا نہیں
تو سجن تیرے پیر نہ پینا بندے پریہ دے پیر نہ پا
اُرہ ویک تا سائی میں جو منظر ہاں میری قیمتی عزت گھٹا نہیں
میری آخر یار وسے بچ وسنائے میری این تدھور قدار
آٹے دی بھر گھڑیاں تو بھی سکھی نہ سمسیں جدہ ساڈی رب سنیاں
گوھر سے تو اے ساڈے گھار تکی اے
ساڈے پیو دادے بھی ایک نال تکی اے
کئی واری اے تے اکوں ہتھے مجھوڑے اصاکے تائیں غریبیوں
دے وڑے نو لے
جدان تی غربت ساڈے اتے آئی اے پیر اصاں جتی بھی کدی نہیں پائی اے
ساڈے نال کدی
بھی میلی نیوں بولے اصاکے تائیں غریبیوں دے وڑے نو لے
ناصر کتنے ظالم لوگین رول کیا دین رب دی مرضی
وقت دشہواں سانو رول بکھایا اے انہنو خیال ساڈا کدی بھی نا آیا اے
ساڈ گل پاوے او
تے دھیر سارے رول اے اصاکے تائیں غریبیوں
دے وڑے نو لے
انہاں دے محلہاں وچی ایسی لگویں دے ہن گرمی جو آوے او مری بگویں دے ہن
منگی اے دعاں
مارب
منگی اے دعاں مارب
نکھڑی چھگھولے
اصاکے تائیں غریبیوں دے وڑے نو لے
وفا دا ورکا جو پار چھوڑے
تے ہن غریبان دا سار چھوڑے
آج آمی شاکر نراز وطنے
اے وصدا دل ہائی اجار چھوڑے
حُلام حُسین صن قربت رولایا ہے
دلی تے بزارانچی شگول بڑایا ہے
کدی اصا کسے دے موچھے نی پھارولے اصاکے تائیں غریبیوں
دے وڑے نو لے
