F dies für dich.
Hak,
Aber mein Vater...
Baktım elinde sigarası.
Denizi seyrediyordum.
Her halinden belliydi.
Canı çok sıkkındı.
Cigarayı içmiyor,
sanki yiyordu.
Selam verdim,
beni bile duymuyordu.
Hayırdır Osman Reis,
ne bu hal dedim.
Karadeniz'de senin takavattı da,
onu mu arıyorsun?
Eyleşme benden uşağım.
Yıkıldım, dedi.
Öyle bir dedi ki,
ciğerimi taa orta yerinden deldi.
Oğlum dedi,
İsmail dedi,
İsmail'im diyebildi.
Gözlerinden karadere gibi yaşlar boşaldı.
İkinci cigarayı çıkardı.
Ellerinin titremesinden yakamadı.
Ben yaktım cigarasını.
Derin bir nefes çekti içine.
Zor konuşuyordu.
Şırnakta İsmail'imi pusuya düşürüp vurmuşlar.
Erkek gibi vuramazlardı.
Namert satılmışlar.
Ben onu anasız büyüttüm, biliyor musun?
Bunlar insansa ben neyim, anlıyor musun?
Ağlayıp da sevindirmeyeyim,
hainleri.
Kolumu kanadımı kırdılar.
Hem de kırk yerden.
Biz de askerlik yaptık bu vatana.
Kardeştik o zamanlar.
Ne oldu bu hainlara?
Kalktı,
üzerinde sarı parkası,
elinde cigarası.
Tek cevap veremedim.
Lugat'ın
bittiği andı.