รอยคลังอยู่บนเฟ้า ในความมืดมิดไว้แสงชั้นดาว
มองเห็นตาคู่นั้น ที่คอยชื่นชมความงามของสังดวงดาว
แต่ฉันเป็นแค่เพียงเศษเท่านั้น
เศษและอ้องที่คอยกลับมา
ฟ้องมองเธอ
แค่ฝุ่นผงของดาว
ไม่มีแสนพร้อมราว
มันปวดร้าว
ที่เธอนั้นไม่เห็นเลย
แค่ฝุ่นผงของดาว
ที่ร่องรอยว้องราว
ในยามเช้า
มันคงสลายไป
ความรักอยู่ที่ไหน
ทําไมตรงนี้ฉันแสนเดียวได้
เธอขอเธอได้ไหม
ทอแสงให้ฉันได้มีบางแสงสว่าง
อยากให้เธอมองกันแค่สักครั้ง
ก่อนที่จนจะลาลับแสงไป
แค่ผุ่นผงของดาว
ไม่มีแสนพร้อมราว
มันปวดร้าว
ที่เธอนั้นไม่เห็นเลย
แค่ฝุ่นผงของดาว
ที่ร่องรอยว้องราว
ในยามเช้า
มันคงสลายไป
แต่ฉันเป็นแค่เพียงเสร็จเท่านั้น
เสร็จแล้วอ้องที่คอยฟังมองเธอ
แค่ฝุ่นผงของดาว
ไม่มีแสนพร้อมราว
มันปวดร้าว
ที่เธอนั้นไม่เห็นเลย
แค่ผุ่นผงของดาว
ที่ร่องรอยว้องราว
ในยามเช้า
มันคงสลายไป
แต่ฉันเป็นแค่ผงของดาว
ในยามเช้า
ไม่มีแสนพร้อมราว
ที่เธอนั้นไม่มีแสนพร้อมราว
