Με τοπική μέσα στη νύχτα,
μοιάζει η ζωή μου με τροχαίο.
Κάνω τι έκανα και πάντα,
κι ο μήνας έχει πάει τριάντα.
Φοβάμαι μήπως και τσιπνήσω
και τον εαυτό μου δεν γνωρίσω,
φοβάμαι πως μπορεί να φταίω.
Όταν το έβρισκα μοιραίο,
να νεωθεί της κι εγώ θύμα,
το έμαθα σαν ανεβήμα.
Έτσι έχει μάθει να αγαπάει,
χωνάει.
Όταν με γουνάει.
Είχα ξεχάσει πως τα δάκρυα δεν έρχονται μόνο στις λύπες.
Θυμήθηκα όταν γέλαω,
ξεχνιέμαι κι έτσι με ξεχνάω.
Φοβάμαι μήπως και τσιπνήσω
και τον εαυτό μου δεν γνωρίσω,
φοβάμαι πως μπορεί να φταίω.
Όταν το έβρισκα μοιραίο,
να νεωθεί της κι εγώ θύμα,
το έμαθα σαν ανεβήμα.
Έτσι έχει μάθει να αγαπάει,
χωνάει.
Όταν με γουνάει.
Καρδιά μου πρέπει να παλέψεις,
ό,τι φοβάσαι να τα αντέξεις,
έχεις αργήσει,
μη χάνεις χρόνο.
Βάλε ένα τέλος σ' αυτό το πόνο,
σ' αυτό το πόνο,
σ' αυτό το πόνο.
Βάλε ένα τέλος σ' αυτό το πόνο,
σ'
αυτό το πόνο, σ' αυτό το πόνο.