God
dag til deg.
Her er eg,
og der er du.
Eg veit kor gammal du er, for du er mellom
to og fire år.
Og det er berre for deg eg skal fortelle ei såge,
som handlar om noko som du aldri har hørt om i dag.
No skal vi først høre på ein lyd som du kjenner.
Kjenner
du den lyden?
Det var klosettlyden.
Men det mora døde eller fara din ikkje har fortalt deg,
det skal eg fortelle om i dag,
for det er eg sjølv redd for han.
Dodraugen.
Dodraugen.
Eller septic-nissen som nokon kallar han.
Nokon kallar han også for klåk-kongen,
men eg trur eg kallar han helt for Dodraugen.
Han bor i eit hus som ligg under doen,
og når du går på doen,
så vil eg be deg ta deg i akt,
så ikkje Dodraugen tar deg.
Du får ikkje sjå han.
Om du kikkar ned i vatnet,
der ligger det mykje rart og flyt,
men du kan kikke ned i det,
du ser han aldri,
for han ligger og lurar på deg bak i avløpsrøret,
med den lange,
slimete,
grøne hana si,
med dritt under naglene.
Og din hana,
når du setter deg oppå,
og du kikkar sjå ned,
det hjelper ikkje at du skottar mellom lura dine,
men når han ser at den lille stumpen din sitter oppå og setter,
så stikkar han opp til slimet til grøna hana si,
og tar tak i rumpa di og drar deg ned,
ned i mørket, ned i mørket.
Og der ned i mørket, der er det ille.
Ikkje nok,
det ikkje er en mann som spiller nokonting,
det er det første mørket du kjem igjen,
du venter rør,
og du høyrer mora di som skrikker,
hva er du,
hva er du?
Og du kan dø så redd du får ikkje snakka.
Du har full av otte sig du nedover,
rotter flyg over deg,
og du skrikker,
men det kjem ikkje nok røst ut av halsen din,
og mora di skrikker og skrikker,
for hun veit ikkje om drodrenken,
hun har jo aldri sett han,
det er berre du som veit om han.
Så kommer du ned,
og det vi kaller for håla,
klåkåla,
klåkongen står der,
med sine papirtuttar i håret, det er do papir,
og grønne øyne som styrer på deg,
full av smuss og glume,
og det er ikkje det verste,
men inni ei krok,
sitt Ingebrigt Davik,
med hele Tarmarebyen.
Og når mora di seier,
eller faren din,
eller en du kjeder,
sier at det finst ingen drodrenke,
om du er så stor at du kan snakke til deg,
så se til deg,
det gjer så,
så prøver mora å presse deg oppå setet,
skrik til,
for då veit du at då kjem drodrenken med han og si,
og hun presser deg,
hun kan bli full av otte,
og presser deg hardt ned,
då sparkar du til henne,
for det er livet ditt,
hugs,
drodrenken,
fint.
Hun ventar på deg,
det neste kongen då skal eg snakke om ein anan drauk,
ein drauk som finst i mjølka,
ha det gott.