Sjöklund hafa vakkaði þúsumd ár,
Ef þú rínir inn i bergð siðrðu glitra tá,
Þórðin krystal táir, dóðuminn nær úr nær,
Ég er ein dag að bláðast inn að sem að tvala reysi gær.
Som sagðir mér frá skrifnulandi fyrir opp ur ein,
Þaðr yksur og úr sig er á kvitum sand og vónum betri heim,
Ég hlóð þú hordir á,
auðu þín svörda þrá,
Ég tegðu mig inn i túlinn,
reynd að ná.
Sá er tathin heimskur sem otnar sína sá,
Ef han kann ekki að ljúa,
hvað verður
um han þá,
Undir heim verður tróðin ligt og laugur blöðin
svá, Fyrir hlæði stjarta hafs og auðun
Fyllin aða lagað i þúsum gaur,
Að þú rínir inn i bergis, ég er þú glit að dau,
Órðin krystal táir, dóðuminn nær úr nær,
Ég rind að galla,
ástir nasum og dvaða,
reysi gær!
Sá er tathin heimskur sem otnar sína sá,
Ef han kann ekki að ljúa,
hvað verður um han þá,
Undir heim verður tróðin ligt og laugur blöðin svá,
Fyrir hlæði stjarta hafs og auðun