อยากหลับให้นานทั้งวันคืน แต่ก็แสนฝืนเพราะความที่ใจอ่อนไหว
ความเศร้าตรงซึ่งไร เมื่อ ngày time out now
ไม่มีแม้ใครรู้ได้ หลับแล้วฝันกระใดก็คล้ายเป็นสุข
พร้ําตื่นจากฝันฉันน้ําตากลัว
ได้แต่คิดขอให้เราพบกันอย่างฝัน
ไม่อยากตื่นจากฝัน
อยากนอนฝันนิดมีรัน อยากให้เราพบกันเหมือนวันก่อนมา
มีแต่เธอที่เข้าใจเคียงไกลกับฉัน เราเคยช่วยป่าวันไม่เคยท้อใจ
ภาพความหลั่งยิ่งทําให้ฉันร้องตา กวาดหน่อยใจที่เราต้องพลากจากกัน
แม้พร้อมวิคิดให้ชีวิตฉันต้องเศร้า จิตใจหน่อยเหงาพัดเราให้พลากจากกัน
ไม่อาจมีคิดฉัน ให้ลืมเธอเจอ
รักที่คงมัน ปราบเท่านานแสนนานฉันจะไม่ลืม
มีแต่เธอที่เข้าใจเคียงไกลกับฉัน เราเคยช่วยป่าวันไม่เคยท้อใจ
ภาพความหลั่งยิ่งทําให้ฉันร้องตา กวาดหน่อยใจที่เราต้องพลากจากกัน
เพื่อภาพความหลั่งยิ่งทําให้ฉันร้องช badges



ในชีวิตฉันต้องเศร้า
จิตใจง้อยเหงา นัดเราให้ปรากจากกัน
ในอาจลิขิตฉัน ให้ลืมรักที่คงมัน
ปราบเท่านานแสกนานฉันจะไม่ลืม
ตามเท่านั้นแสดนานฉันจะไม่ลืม
ไม่ลืม
ไม่ลืม
ไม่ลืม
ไม่ลืม

ไม่ลืม