Në fështëm i atë komlendo
Parësyet, kom akusu
I patrej që më kondaj tëje
Nuk lashë frukt që e tervesh me shku
E nëse kur më nuk ma falë
Ta besaj se kikrej
Unë e shumë e kam të pru
Edhe nuk e kam vrej
Kuha,
jo nuk stejtë
Kabimë së përëm i rësojnë
Kur së tjetër nuk *** e tashkabim e dojpësajnë
Se nuk të di të unë lejtër, që të buba të sletë
Të shuajnë bomë pra,
për dy tashkëm ne por
Edhe nëse të kishagodit,
gjumë a kesh nuk ishënni
Edhe kam hup me fajnë të,
e sot kam shumë ësit Me mujtë kohën e kështë,
kohën ma së kishagavu
Nushe kisha vepru,
së kisha shva të gjelozit
Me fajnë të mu bëa këndarje,
ti asnijer jo nuk i bë fajnë
Me snive unë e kam bëa për çarje,
shumë më rëtytë pona me fajnë
Si kujtimet kam lonë, shumë fujtë jemërësi
Këj dhonë këj qapate,
takë t'i vëmë e padrejtësi
Kuha jo nuk sejtë,
kabime s'për më i shumë Kushtë tjetër nuk t'ambe,
tashkabimet po i pësëm
Se nuk t'a ditë au ledhën,
që t'bu bëta s'letë,
t'ashtë fa i jemë bomë pra,
për dy tashkëm ne por
Lëdhën a sëtë kishagë d'itë,
gjumë a keshë nuk i shënë një,
e t'kam hub me fajnë të,
e sotë kam shumë rësy,
me mujtë kohën e këtyrë
Kumas kishagavu, nushë kishave pro,
s'kisha shva gjelozi