Firâkın yetti cana,
gayrı visâl olmaz mı?
Çok ağlattın yüzümü,
gözyaşım kurumaz mı?
Yandı kavruldu bu ten,
aşkın mumu yanmaz mı?
Gel artık ey sevgili,
özlemin cana yeter.
Göster ay-i cemâlini,
hasret ölümden beter.
Varlığın yağmur gibi,
yokluğun çölden farksız,
Ya üstüme nur gibi,
damla damla pervasız.
Köle olurum sana,
ömür boyu azatsız.
Gel artık ey sevgili,
özlemin cana yeter.
Göster nur-u cemâlini,
hasret ölümden beter.
Ölümden korkmam asla,
asıl sensizlik ölüm.
Senden şefkat görmese,
neylesin yetim gömdüm?
Hayat seninle güzel,
sensiz sarayda zulüm.
Gel artık ey sevgili,
özlemin cana yeter.
Göster mah-i cemâlini,
hasret ölümden beter.
Aşkının şerbetinden,
içir bana bir katre.
Hayalde bile olsa,
aç yüzünü bir kere.
Şems gibi heybetinden, yansam da pare pare.
Gel artık ey sevgili,
özlemin cana yeter.
Göster gül-ü cemâlini,
hasret ölümden beter.
Kerem et bu mücrime,
nurunu seyre dalsın.
Alevlensin yüreği,
tutuşsun, kora dönsün.
Razıyım,
huzurunda bu can tenden ayılsın.
Gel artık ey sevgili,
özlemin cana yeter.
Göster eşsiz çehreni,
hasret ölümden beter.
Gerçi haddi aşmıştır,
işlediğim cürümler.
Lakin sen merhamet et,
lütfeyle işaret ver.
Layık değilim ama,
bu garip seni diler.
Gel artık ey sevgili,
özlemin cana yeter.
Göster mehlika yüzün,
hasret ölümden beter.
Ömrümün son deminde,
yalnız budur dileğim.
Allah'tan niyazımdır,
bir kerecik göreyim.
Şu naçiz bedenimi,
yollarına sereyim.
Gel artık ey sevgili,
özlemin cana yeter.
Göster kamer hüsnünü,
hasret ölümden beter.