Ey
insan artık uyan,
kalk!
Karanlık elimcil bu körü sağır uykudan,
Bak toprak ana bu
gökdeniz
bağırıyor feryat bir yan.
Yeryüzü kara duman,
gör!
Yeşil değil betondan,
yarattığın
taş orman.
Doğana
düşer bunu,
bir gün senin hesabından.
Ey
vicdan uyan,
uyan dön!
Bu hırs, bu kin,
bu öfke,
bu yağma, bu talandan.
Yok bir değeri,
varlığının
zulümle nam salmışsan,
Bir başına kalmışsan.
