Ik weet hoe laat het is, als zij haar ogen aanzet,haar oogelaar zijn aantrekt, ze is op oorlogspad.Ze kijkt dwars door mij heen, denkt de deur, hallo pa,dan hoor ik haar weglopen, blijf ik hier alleen.Want ze wil even, even, zonder mij.Leven, leven, zonder mij.Staat tegenover mij, een stoel waar zij niet op zit,zo wacht ik op het daglicht, en groeit een traag besef.Want ze komt altijd terug, zij heeft voor mij gekozen,maar neemt met tussen oorzen, de wijde vrije lucht.Dan wil ze even, even, zonder mij.Doe, doe, doe, doe.Leven, leven, zonder mij.Soms gaat het even beter, soms gaat het even goed.En tegen beter weten weet ik, dat het soms even moet.En dan wil ze even, even, zonder mij.Doe, doe, doe, doe.Leven, leven, zonder mij.Even zonder mij.Leven, leven, zonder mij.