E me gustaría, pois, iso,
facer un homenaje ao Camino de Santiago,
aos paisajes,
á sú magia
e a
unha playa calma
atardecer en el faro.
Aire,
mensaje á medianoche,
abrazo de aeropuerto
e unha luna llena que se asoma e nos descubre
cantándote ao ouido frases de chocolate
escritas en el espejo de la ducha viernes.
O brillo en tú mirada,
acariciarte o pelo,
os minutos volan á tú lado, se evaporan
como o fumo do incienso,
paseando entre montañas,
os problemas de adicción desaparecen.
Eres o máis bonito que non ten,
unha playa calma atardecer en el faro.
Eres o máis bonito que non ten e,
apesar de todo,
te sinto sempre á mía lado.
Verdes,
tus ojos se confunden,
os árboles se esconden,
esas lágrimas,
temor que se desprende cuando un nudo marinero
ahoga tus palabras.
De repente todo se desmonta,
niña,
miro tus fotos y recuerdo palabras que decías.
Ahora se dispersan,
pierden equilibrio y mientes,
perfecta la coartada,
me pegas la patada,
unha excusa se convierte en clavo ardiendo.
Eres o máis bonito que non ten,
unha playa calma atardecer en el faro.
Eres o más bonito que non ten,
unha playa calma atardecer en el faro.
Eres o máis bonito que non ten,
unha playa calma atardecer en
el faro.