*
Είμαι που λες εντελώς ατέλεις,
Μια ατέλεια μες στην εντελεία,
Είμαι που λες εντελώς ατέλεις.
Λες τη σφωτόβια νοχάλια,
Τα μυαλά μου πως είναι σμπαράλια,
Να μην κάνω γκριμάτσες, Να μην βάζω σάλτσες,
Τα λόγια μου να είναι απλά,
Να μην είμαι νέμενα λά,
Να μες την ώρα μου, Να τιμάω τη χώρα μου,
Να τα έχω με όλους καλά,
Να βρω ένα μότο,
Να αξίσει τον κόπο,
Μην κλαίω με το πρώτο γαμώτο,
Μην φάω τη φόλα, Μην τα θέλω όλα,
Να μην γίνω μία απ' όλα,
Να μην ξοδεύομαι,
Μην λέω ό,τι σκέφτομαι,
Να μάθω να αντέχω,
να ζώ μου ό,τι έχω,
Και εκεί που τρέχω μου λες να προσέχω,
Δεν θέλω να με ξεχωρίσω,
Θέλω μόνο να με ορίσω,
Απλή μεταμέλεια,
πέστω κι αφέλεια,
Μα είναι η συντέλεια τέλεια.
Είμαι που λες εντελώς ατέλεις,
Μία ατέλεια μες στην εντέλεια,
Είμαι που λες εντελώς ατέλεις.
Να είμαι στις τάσεις,
να κρατάω αποστάσεις,
Με τέλεια φίλτρα,
να πάρω τα σκήπτρα,
Δεν μου φταίει χρονιά,
Μα η δική μου γενιά,
όλο ένα απορεί,
Πως μπορεί να χαρεί με μια τέλεια φωτογραφία,
Και μια τέλεια χορογραφία,
Τη ζωή μου μην κάνω γελία,
Πια να μάθω να βάζω τελεία,
Να μην είμαι απαθής,
να μπορώ και χωρίς,
Να είμαι αρκετός,
αλλά όχι πολύς,
Με το λίγο πες μου αν χόρτα σε κάνει.
Είμαι που λες εντελώς ατέλεις,
Μια ατέλεια μες στην εντέλεια,
Είμαι που λες εντελώς ατέλεις.
Οσοι έχουν ψεγάδια πολλά ,
ξέρουν καδια να κάνουν καλά,
Όταν χάνουν ηκάναι και όταν κλαίνε,
γελάνε η ζωή τους χατρα κιλά,
κι όσο πέφτουν μαθαίνουν πολλά.