Ελλάδα μάνα μου,
πώς με πονάς,
με τυραννάς
και με πουλάς.
Θέλω να μείνω
στην αγκαλιά σου,
μα εσύ με διώχνεις, δεν με κρατάς.
Λυκιά πατρίδα μου,
όχι μην κλαις,
ήταν γραφτό,
εσύ δεν φταίς.
Όσοι περάσαν, σε έχουν ματώσει,
τώρα μετράς χίλιες πληγές.
Αχ Ελλάδα μου, ευλογημένη,
της ιστορίας τιμωρημένη.
Αχ Ελλάδα μου,
γη πληγωμένη,
για τα παιδιά σου γίνεσαι ξένη.
Ελλάδα μάνα μου,
ευλογημένη,
για τα παιδιά σου γίνεσαι ξένη.
Ελλάδα μάνα μου,
σε χαιρετώ,
δάκρυ καυτό,
ως το λαιμό.
Πως αν αντέξει και η ψυχή μου,
ζω και δεν ζω από καιρό.
Λυκιά πατρίδα μου,
φεύγω ξανά,
για μακρύα σαν τα πουλιά.
Θα σε έχω πάντα,
μες στο μυαλό μου,
φλεύα χτυπά,
μες στην καρδιά.
Αχ Ελλάδα μου, ευλογημένη,
της ιστορίας τιμωρημένη.
Αχ Ελλάδα μου,
γη πληγωμένη,
για τα παιδιά σου γίνεσαι ξένη.
Ελλάδα μάνα μου,
ευλογημένη,
για τα παιδιά σου γίνεσαι ξένη.
Αχ Ελλάδα μου,
ευλογημένη,
της ιστορίας τιμωρημένη.
Αχ Ελλάδα μου, γη πληγωμένη,
για τα παιδιά σου γίνεσαι ξένη.
Αχ Ελλάδα μου, ευλογημένη,
της ιστορίας τιμωρημένη.
Αχ Ελλάδα μου,
γη πληγωμένη,
για τα παιδιά σου γίνεσαι ξένη.
Ελλάδα μάνα μου,
ευλογημένη,
για τα παιδιά σου γίνεσαι ξένη.