Στην κύρα μάνα μας μη δίνετε βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκεφαλόσημα
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της
θα καταντήσουνε εμπόρειοι δουλοικοί
τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια
για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη
Λέγκο,
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο,
πάψε να με κυβερνάς
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο,
πάψε να με τυραννάς
Κι αν θέλω τώρα να ακούγεται η φωνή μου
με πιάνει τρόμος από ίσκιους μακρινούς
Χρυσάφη μοιάζει η συντροφιά σου στη ζωή μου
κι η ομορφιά σου μου γιατρεύει τους καημούς
Ρε μπαρμπα κάτσε να μας μεις μια ιστορία
πως ήταν τότε η μανούλα μας παλιά
επεφτεξήλωσαν γινόταν φασαρία ή σας να νουρίζε με χαδιά και φίλια
Λέγκο,
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο,
μου σπαράζει στη καρδιά
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο,
μου πληγώνει στη χαρά
Κι ο μπαρμπας τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι
τη κουτραξίνη και παράγγειλε καφέ
μητέρα είπε ήταν ένα κοριτσάκι
που ορφανό μαζεύε ανθί σε μπαξέ
τα ανθί στολίζαν τα γέροχο κεφάλι
μα όταν κοιμόταν πάλι πέφτανε στη γη
κι από τα λουλούδα που ο χαρός είχε
βάλει εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή
Λέγκο,
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο,
μου έχεις φάει τη ψυχή
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο, φίλοι
θα βρεθούμε όλοι μαζί
Αυτή παιδιά μου ήταν τότε σημανούλα
κι όπως ύστερα γέμισε ληστές
το κοριτσάκι μας τον τίσανε γριούλα
κι απ' τα κουρέλια του φαινότανε οι πληγές
κι αν μας χτυπάει με μανία και φωνάζει
τι βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά
το όνειρο που φεύγει την τρομάζει να αναζητάει μια χαμένη ελευθεριά
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο, μάνα
στο καμήνι της φωτιάς
Λέγκο, Λέγκο, Λέγκο, μάνα
πες μας πάλι τι ζητάς