Κι αν αρωτιέμαι ποιος
Όταν σβηνεί το φως
Χάνω τον δρόμο μου
Κι η νύχτα μου τα λέει αλλιώς
Απ' τον αγώνα εκτός
Αν δες στο σπίτι σου να κουβαλάς
Δικάει ο λαγός
Βάρης κι ασύγκοτος
Μα την κάθε φορά που σε συγχωρέ
Λαυρύτερος
Στο πάτομα περήφανος
Να καθαρίζω μπας κι απόψε
Ρθεί ο θρίανος
Στην άνοδο κατήφορος
Είμαι σεμνός και ταπεινός
Γιατί είμαι ηλίθιος
Αμάρτημα κι αντίδικος
Μια παιδί του κάτω κόσμου
Μια ημίθεος
Απόλυτος και σίγουρος
Με τα λόγια κανένας
Δεν νιώθω ήρεμος
Στους λογαριασμούς μας σύνδετος
Γάμα τις εφαρμογές
Ο κόσμος είναι καλύτερος
Τα νέα που δεν μαθαίφτηκαν
Εφιάλτης που ξύπνω
Στον ονειρεύτηκα
Η οργή θεού ξανά σε μόρφη τέλεια
Σαν κεραπτός με χτύπαγα κάθε φορά που πέθαινα
Έξω απ' το κύκλο του στον έλληνικα
Στο τρίγωνο μου μένω ακρόβολη
Σούνιο έγινα
Το αποτέλεσμα όσον δεν δέχτηκα
Ο πιο χαμένος σε όλον γιατί πάντα
Έπαιζα έτοιμα
Ίδια τα πράγματα δεν φαίνε
Συμπληζά την πόρτα
Δεν σφράγγισαν το μυστικό
Αγώ καλά δεν είμαι
Γράφω και γράφω ακόμα στους δρόμους και στα υπόγεια
Μοιράζοντας τη σκέψη μου στα περιστέρια σπόρια
Εκεί παλαιός δεν είναι
Εκεί παλαιός δεν θα είναι
Μα η μόναξια δεν ξέρει να διαβάζει την ώρα
Και πέρασαν τα χρόνια
Στείλθια από τα μπαλδόνια
Που κάποιες μέρες πήρα γαγιάλες μανικά
Με ό,τι σου λένε οι φίλοι γνωστοί σου
Το γενό που νιώθεις στο στομάχι
Όταν πέφτεις απ' το σύννεφο
Που ήσουν το σκυλί σου
Που σου κατουράει τα ρούχα και το στυλ σου
Απέναντί σου ο καλύτερος ράπερ στην ακοή σου
Το σπαθί σου που δεν κόβεις το μυαλό ακονίσου
Το αλωθί σου όταν δολοφονείς την υπαρξή σου
Με ό,τι σου πάνε να γίνεις τα τούβλα της εποχής σου
Και οι γονείς σου να σε πάνε χέρι-χέρι
Για να δεις μικρέ το live της ζωής σου
Η βροχή σου σαν λιγάρι να βγεις βόλτα στην αυλή σου
Μα μωστή σου να μη φτερνιστείς και αν είναι τρομοκρατή σου
Βγήκαν γέροι παγανιά κι όλοι τους
Με τα ενέσσημα της Φάιζερ πριν λήξουν
Το κορμί σου που δεν σέβεσαι, η φωτογραφία του τείχου
Που τα ίσα με τις πάπιες και θύμησες του Πεκίνου
Πέτρα που λιώνει τα πρότυπα στο γύρισμα του μήλου
Το διαμάντι με στις λάσπες τις όχθες του μήλου
Λοιπόν, ζω στην πραγματικότητά μου ότι φαντάστηκα
Γι' αυτό βλέπω στο σπίτι μας φαντάσματα
Να ζητάω τον πόλεμ, ψάχνω μέσα στα χαλάσματα
Για να τον βρω και να μου πει πως καλό βγαίνει απ' τα σκημά
Αυτό που είμαι βγάζει λάθος συμπεράσματα
Είμαι παιδί που εξαίρευτε ακόμα το διάστημα
Οι ανελικοί μου φίλοι από κάτω με θέλουν
Και παίζουν με τα φτερά μου μέχρι να τα βγάλουν τα χριστέ
Είμαι το μέτρο για τα μέτρα, η τελευταία κουβέντα
Είσαι στο ραντεβού μου μάμος έξω απ' την ατζέντα
Ένια θαρθική σειρά σου για να φας την καραμέλα
Μην φιάζεσαι γουρούνι στην πιατέλα
Το πριόλι στα πόδια από την καρέκλα
Να μην σπίτισεις την κουβέντα
Η τέχνη μου δεν έχει ευχένεια
Λάθος το αχτίστηκα, λάθος από τα σωστά που θέλανε για μένα
Στην αγορά της μουσικής όλοι πουλάνε πνεύμα
Πάρε και ένα
Φωνήτια, τα πράγματα δεν θα είναι
Σου πλήζα την πόρτα και σφράγγιζα το μυστικό
Μα εγώ καλά δεν είμαι
Γι' αυτό και γράφω ακόμα στους δρόμους και στα υπόγεια
Μοιράζοντας τη σκέψη μου στα περιστέρια
Εκεί παλαιός δεν είναι, εκεί παλαιός δεν θα είναι
Μα η μοναξιά δεν ξέρει να διαβάζει την ώρα
Και πέρασαν τα χρόνια, στιχθά από τα μπαλκόνια
Που κάποιες μέρες πήδα γαγιάλες μόνοι κανείς
Φωνήτια, τα πράγματα δεν θα είναι
Σου πλήζα την πόρτα και σφράγγιζα το μυστικό
Μα εγώ καλά δεν είμαι
Γι' αυτό και γράφω ακόμα στους δρόμους και στα υπόγεια
Μοιράζοντας τη σκέψη μου στα περιστέρια σπόρια
Εκεί παλαιός δεν είναι, εκεί παλαιός δεν θα είναι
Μα η μοναξιά δεν ξέρει να διαβάζει την ώρα
Και πέρασαν τα χρόνια, να περιμένω λούγια
Που κάποιες μέρες τα έγραφα γαγιάλες στα σβήνα όλα