Ik was in Hongkong,
in Marseille,
in de States,
ach, overal.
Ik heb al heel veel van de wereld gezien.
Van alles en nog wat heb ik gedaan om een brood te verdienen.
Ik
heb gewerkt op schepen,
in mijnen,
in kroegen,
ik heb geslapen in treinen,
gesopen, gevochten, nou ja, noem het maar op.
De vrouwtjes versierde ik voor één nacht.
Want kijk,
ik kan zo moeilijk ergens wennen, hè.
Maar toch, waar ik nu zit,
ik weet het niet.
Als ik er niet ben, denk ik er toch steeds aan.
Misschien is *** wel wat ik wil.
Eiland van staal!
Zonder duinen,
zonder strand,
waar de gasvlam eeuwig brandt.
Eiland van staal!
Waar de boorde aarde vindt,
in regen, storm en wind.
Eiland van staal!
Waar de spanning aan je vreet,
tussen oliestof en zweet.
Waar je vloekt en zingt en scheldt,
in elke taal.
Eiland van staal!
Eens in de maand komt de helikopter,
en die brengt ons dan aan wal.
Nou ja,
je weet wel hoe dat gaat.
Want je hebt de maand niks anders gezien dan ijzer,
olie en water.
Vooral heel veel water.
Maar na een paar dagen heb je dat ook wel bekeken.
Al die auto's,
die stank, massas mensen, drugs,
vechtpartijen, noem maar op.
Het gekke is,
dan verlang ik gewoon terug naar mijn eigen ijzeren landje.
Het zal wel raar klinken,
maar ergens
voel ik me daar gewoon op mijn gemak.
Eiland van staal!
Zonder duinen,
zonder strand,
waar de gasvlam eeuwig brandt.
Eiland van staal!
Waar de boorde aarde vindt,
in regen,
storm en wind.
Eiland van staal!
Waar de spanning aan je vreet,
tussen oliestof en zweet.
Waar je vloekt en zingt en scheldt,
in elke taal.
Eiland van staal!
Eiland van staal!