De morgen breekt,
de zon komt op,
de wind gespeeld elke palmtop.
Dat beeld zie ik op elke reis,
eens ga ik terug naar mijn paradijs.
O eiland in de zon,
jij bent mijn tweede vaderland.
Elke dag heb ik steeds gedacht aan je palmeneren,
je goudgeel strand.
Er
is een eiland in de zon,
waar ik mijn rust altijd vinden kon.
Ik heb gezuild op elke zee,
maar droeg het weer van mijn eiland mee.
O eiland in de zon,
jij bent mijn tweede vaderland.
Elke dag heb ik steeds gedacht aan je palmeneren,
je goudgeel strand.
Ik liep langs de branding bij Zandvoort aan zee.
Een kind met een vlieger, de wind speelt ermee.
Een hond leeft zich uit, rent over het strand.
We liggen lui in het zand.
Een schip maakt voorbij met vissers aan boord.
De haringman roept zodat ieder het hoort.
Ik kijk naar een schelf daar in het
zand en denk dan aan een verland.
Luister naar de Zuidzee.
Hij goost van miljoenen schelfen.
Ze voelen het geluid mee.
Van meisjes van Waikiki,
Tahiti en Samoa en de kinderen van Hawaii.
Middelandse zee, souvenir van een zomer.
Enkel al het voort is als wijn op de toon.
Middelandse zee, wie haar kent wordt een dromen.
Die nog nooit voldoende haar charme bezong.
Duizend keer
kan *** lied al
gezongen zijn.
Maar ik leef van de wind.
Soms een nieuw refrein en steeds weer.
Geef de zee mij het
tempo aan.
In een ritme dat blijft bekoren.
Zolang er licht is van zon en maag.
Overal in Europa-Zuiden,
van Gibraltar tot Bajkapri.
De natuur geluiden,
steeds
opnieuw deze melodie.
De natuur schrijft met vele handen en de zee dient als blauwe eend.
Het
papier zijn de witte stranden waar
ik kon lezen hoe *** wijsje klinkt.