ਅਲੀਜਾ ਨੈ ਅਦੁਕਰਾ ਕੇ ਇੰਸਾਨ ਦੁਖਾਂ ਤੇ ਸੁਖਾਂ ਦਾ ਬਣੇ ਹੈ
ਦੁਖਾਂ ਤੇ ਸੁਖਾਂ ਦੈ ਖਾਰੇ ਦੁਨੀਆ ਪੁਝ ਅਜੈ ਤੁਖੂਂ ਦੇ ਨੇ
ਚੇਡੇ ਜਖਮ ਬਣ ਜਾਂ ਦੇ ਨੇ
ਨੈ ਨਾ ਦੋਸਿਟ ਆਗੇ ਅਪਨੇ ਅਵੀਦਾ ਆਗੇ ਸਾਰੇ ਦੀਰਾ ਆਗੇ
ਇੈ ਇੱਤਾਜਾ ਕਰਾਂਗਾ ਕੇ ਦੋਆਬ ਕਰਮਾਓ
ਜਾਤੇ ਕੀਬਰਿਆ ਕੀਸੇਨੂ ਮੱਚ੍ਛੋਡਾ ਨਾ ਬਾਗਿ
ਇੱਕੇਸਰ ਦਾ ਨਾਮੇ ਜਾਲਲਾ ਪੁਤ ਨਾ ਮਰਨ ਕੀਸੇ ਦੇ
ਜਾਤੇ ਕੀਬਰੀਆ ਨੇ ਮੈਂ ਨੂ ਦੋ ਬਚ੍ਚਿਆਂ ਤਾਗੀਤਿਆਂ
ਉੱਤਾਂ ਬਾਦ ਅਲਾ ਕੀਰੀਂ ਨੇ ਨੇ ਨੂ ਇੱਕ ਪੁਤਰ ਦੇ ਤਾਜੀਰਾ ਨਾਮ ਰਖਿਆ ਸ੍ਵਹੇ ਬਂਜੁ
ਮਾਲਕ ਨੂ ਇੰਝੇ ਮਨੂਰ ਸੀ
ਅਨਾ ਦੋ ਬਚ੍ਚਿਆਂ ਨੇ ਭੇਰ ਕਲੇਆ ਰੈਜਾਨਾ ਸੀ
ਮਾਲਕ ਨੂ ਲੇਗਿਆ
ਤੇ ਦੋਸ ਤਭਾਬ ਦੂਰੋ ਦੂਰੋ ਅਫ਼ਜੋਸ ਬਾਤਿ ਆਏ
ਇਕ ਨੇ ਰਾਜਾਂ ਸਰ੍ਜਾਂ ਨੇ ਹੋਚਿਆ ਦੋਸ
ਜੀਗਰ ਜਾਂ ਨੱਲੋ ਪ੍ਯਾਰਾ
ਅਫ਼ਜੋਸ ਕਰਨ ਨਾ ਪੋਂਚਿਆ
ਕਲੈਮ ਚੁਕੀ ਤੇ ਦੋਖੀ ਦੋਖੀ ਨੱਦਾਈ
ਕਲੈਮ ਨੁ ਆਖਿਆ ਕੁਝ ਹੋਰ ਪਰ ਕਲੈਮ ਨੇ ਲੀਖਿਆ ਕੁਝ ਹੋਰ
ਸਾਚ ਕੀ ਸੇ ਸਿਆਨੇ ਸ਼ਾਈਰ ਨੇ ਆਖਿਆ
ਇਕ ਨਾ ਨੁ ਰਬ ਦੀਆ ਦੇਂਦਾ
ਦੀਆ ਨੇ ਧਾਰ ਕੋਤਰੇ ਇਕ ਨਾ ਨੁ ਰਬ ਪੁਤਰ ਦੇਂਦਾ
ਪੁਤਰਾਂ ਦੇ ਧਾਰ ਕੋਤਰੇ ਇੱਕ ਨਾ ਨੁ ਰਬ ਗਲਾਈ ਦੇਂਦਾ
ਕੋਬੀ ਜਾਂਦਾ ਨਾਰ ਕੋਨ ਰਬ ਨੁ ਆਥਾਣਵਾਲਾ ਰਪਾ ਏਂਦਿ ਕਾਰ ਤੇ ਏਂਦਿ ਨਾਹਾ
ਤੋ ਆਲੀ ਜਾਂਦ ਕਲੈਂ ਚੁਕੀ ਕੋ ਸਂਜਨ ਤੇ ਸ਼ੇਰ ਕੀ ਓਯਾ
ਰਬ ਮਰ ਗਿਆ ਸਜਿਆ ਮੇ ਖਾਚੇ
ਮੇਰੀ ਵੱਸ ਦੀ ਤੋਕਾ ਜੀ ਲੁਟ ਗਈ
ਬਡਾ ਜਬ ਨੀ ਕੀ ਥਾ ਇਸ ਦੀਲ ਤੇ ਮੈ
ਹਾ ਫੇਰ ਵੀਸ਼ੀ ਨੇ ਓ ਛੁਤ ਗਈ
ਬੁਡਾ ਤੇਰੀ ਦੁਆ ਸੀ ਲਗਿਆ ਜੋ ਹੈ
ਖੋਡੀ ਆਕੇ ਜਡਾ ਤੋ ਮੁਟ ਗਈ
ਮੇਰੇ ਜੁਦਿ ਆਈ ਥੀਆ ਮੇਰੀ ਆਂ ਦੇ
ਅਂ ਜੋ ਹੈ ਤਕ੍ਦੀਰ ਨ ਖੁਤ ਗੇ
ਇਤਾ ਤੇ ਸ਼ਬਜਾਤ ਜੱਦਲੀ ਓ ਨ ਗੀਆ
ਹੈ ਦੇ ਰੀਆ ਕੀਆ ਕੀਸ ਦੀ ਆਈ ਆ ਸਾਂ ਦੋ ਨ ਗੀਆ
ਇਤਾ ਤੇ ਸ਼ਬਜਾਤ ਜੱਦਲੀ ਓ ਨ ਗੀਆ
ਹੈ ਦੇ ਰੀਆ ਕੀਆ ਕੀਸ ਦੀ ਆਈ ਆ ਸਾਂ ਦੋ ਨ ਗੀਆ
ਇ ਕੋਡੀਂ ਸੀ ਕੋਡੀਂ ਖਿਡਾ ਭੋਡ ਗਿਆ
ਨਿਕਿ ਉਮਰੇ ਪੈਨਾ ਦਾ ਦੀਲ ਤੋਡ ਗਿਆ
ਨੀਰਨ ਕੈਕੇ ਕੀਨੁ ਕੋਲ ਬਲੋਣ ਗਿਆ
ਨੇਰਿਆਂ ਕੀਆ ਕੀਸ ਦੀ ਆਈ ਆ ਸਾਂ ਦੋਡ ਗਿਆ
ਮਨ ਕੇ ਰਬ ਜੀ ਕੇ ਰਦਾ ਚੁਕਵਟ ਲਾਗਾ
ਮੈ ਦੁਖਾ ਨਰ ਖੇਡ ਕੇ ਵੀ ਦੀਨ ਕਟ ਲਾਗਾ
ਏਦੋ ਪੈਨਾ ਗੀਨੁ ਨਾਲ ਕਡੋਡ ਗੀਆ
ਨੇਰਿਆਂ ਕੀਆ ਕੀਸ ਦੀ ਆਈ ਆ ਸਾਂ ਦੋਡ ਗੀਆ
ਤਾਟੇ ਸ਼ਬਦਾ ਤਾਂ ਜੱਦਵੀ ਆਂ ਜੀਆ
ਮੈ ਨੇਰਿਆਂ ਕੀਆ ਕੀਸ ਦੀ ਆਈ ਆ ਸਾਂ ਦੋਡ ਗੀਆ
ਜੱਦਵੀ ਤੈਂ ਦੇ ਬੁਤੁਦੀ ਰੀਰ ਬੱਥੇ ਰੇਨੇ
ਸਕਿਯਂ ਗਾ ਜੋਂ ਫੇਰ ਭੀ ਹੁਨਦਿ ਨੇ ਰੇਨੇ
ਚਾਚੇ ਤੈਆਂ ਦੇ ਪੁਤ ਮੀਰ ਬੱਥੇ ਰੇਨੇ
ਸਕਿਯਂ ਗਾ ਜੋਂ ਫੇਰ ਭੀ ਹੁਨਦੇ ਨੇ ਰੇਨੇ
ਪੇ ਹਰਦਿ ਕਾਰਿਆਂ
ਦੋਂ ਧੀਆਂ ਤੋ ਰੱਬਨੇ ਪੁਤ ਦੇਤਾ ਹੈ
ਅਤਾ ਸਮਝਿਆ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੋਣ ਛਟੀ
ਕਰ ਦੀ ਜੇਡੀ ਵੀਰਾਨ ਸੀ ਜਿਂਦਗੀ ਨੂ
ਮੈ ਓ ਸੋਚਿ ਸੋਚਨੀ ਛੋਰ ਛਟੀ
ਏਕ ਦਮ ਫੀਰਿਆ ਜੁਲੇਆ ਕੇਤੇ ਹੈ
ਵਾਗ ਮੇਰੇ ਖੈਯਾਲਾਂ ਦੀ ਮੂਰ ਛਟੀ
ਆਸ ਇਕੋ ਸੀ ਧੀਆਨ ਮਾਣਿਆਂ ਗੇ
ਅਂਜਮ ਖੋਵੀ ਤਕ੍ਦੀਡ ਨੇ ਤੋਡ ਛਦੀ
ਚਾਚਿ ਤਾਯਾ ਦੇ ਪੁਦੁਵੀ ਬਤੇ ਰੇਨੇ
ਸਕਿਆਂ ਬਾਜੋ ਫੇਰ ਭੀ ਹੁਦੇ ਨੇ ਰੇਨੇ
ਮਂਰਿ ਜਾਯਾ ਕੀਂ ਨੂ ਕੈਣ ਤਾਓਡ ਜਿਆਂ
ਨੇ ਰੀਆਂ ਤੀਆਂ ਗੀਸ ਦੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਲੋਡ ਜਿਆਂ
ਇਦਾਟੇ ਸ਼ਬਰਾਤਾਂ ਜਾਦਵੀ ਓਡ ਜਿਆਂ
ਮੈਰਿਆਂ ਤੀਆਂ ਗੀਸ ਦੀਆਂ ਆਸਾਨ ਓਡ ਜਿਆਂ
ਬੀਰਾ ਮੀਣ ਲੈ ਟੁਕਤੇ ਪਹਾਰ ਕੈ ਡੋਲੀ ਦੇ
ਆਯਾ ਨਾਂ ਜਾਦ ਨੇਸ ਦੀ ਪੁਹੰਰ ਕੈ ਦੋਲੀ ਦੇ
ਨੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਚੇ ਦੁਖਾਂ ਦੇ ਬਾਦ ਮੋਲਾ
ਕੈ ਹੋਰ ਭੀ ਵੀਖੀਯੂ ਚੇ ਕੇ ਨੇ
ਚੋਲੀ ਦੀਲੁਗਾ ਨੀ ਚੇ ਕੋਛੇ ਨੇ ਰੇ
ਮੁੀਯ ਨੇ ਵੀਦ ਗਾਰਿਵੀ ਪੈ ਕੇ
ਦੇ ਤਾਲ ਨੇ ਗਮ ਲਕੇ
ਕੈ ਦੇ ਨੇ ਵੀ ਬਗਲੇ ਗੀ ਲੇ ਕੇ ਨੇ
ਅਨ੍ਰਮ ਵੈਨੀ ਵੈਨ ਨੇ ਜਿਂਦੀ ਵੀਸੁ
ਇਤੇ ਸੁਖਦਾ ਥਾ ਕੋਈ ਹੈ ਕੇ ਨੀ
ਹਿਮੀ ਰਾ ਗਿਨ ਗਈ ਟੁਕ ਜਾ ਪਾਰ ਪਿ ਟੋਲੀ ਦਾ
ਆਯਾ ਨਾ ਜੈਂਦਿ ਨਗਾ ਹੈਰ ਕੋਈ ਟੋਲੀ ਦੇ
ਆਯਾ ਨਾ ਜਈਂਦਿ ਨਗਾ ਹੈਰ ਕੋਈ ਟੋਲੀ ਦੇ
ਖੋਤਿਆ ਇਂਦਿ ਹਾਤੇ ਕੀਂਜ ਕੋਲੀ ਦੇ
ਹਈਰ ਮਿਰਿਆ ਕੀਆ ਕੀਸ ਦੀ ਆਯਾ ਹਾਂ ਟੋਲੀ ਦੇ
ਦੀਕਾ ਤੇ ਬ਼ ਜਾਤਾ ਜਾਦਵੀ ਓਰ ਦੇ
ਹਈਰ ਮਿਰਿਆ ਕੀਆ ਕੀਸ ਦੀ ਆਯਾ ਸਾਂ ਲੋਂ ਤੀਆ
ਦੀਂ ਦੇ ਹਾਰ ਦੇ ਦੀ ਆਯਾ ਸਾਂ ਲੋਂ ਤੀਆ ਲੇ
ਰੁਸ ਚਾਮਣ ਜੇ ਵੀਰ ਤੇ ਆਬ ਮਨੋਂ ਤੀਆ ਨੇ
ਦੀਂ ਦੇ ਹਾਰ ਦੇ ਦੀਆ ਆਸਾ ਲੋਂ ਤੀਆ ਨੇ
ਲਗਓ ਦੀਂ ਦੇ ਹਾਰ ਦੇ ਦੀਆ ਆਸਾ ਲੋਂ ਤੀਆ ਨੇ
ਰੁਸ ਚਾਮਣ ਜੇ ਵੀਰ ਤੇ ਆਬ ਮਨੋਂ ਤੀਆ ਨੇ
ਮੈਂ ਨੁ ਏਨਾ ਤੇ ਦੈਸ ਦੇ ਯਾ ਮਾਲਾ
ਦੀਆ ਵੈਲ ਚੇ ਤੋਂ ਛਾਟੀ ਆਂ ਦੀਆ
ਤੇ ਇਕ ਕੈ ਬੋਰ ਜੁਬਾਂ ਤੇ ਉਣ ਦੇ
ਮੈਂ ਨੁ ਏਨਾ ਤੇ ਦੈਸ ਦੇ ਯਾ ਮਾਲਾ
ਏਨਾ ਦੀਆ ਨੁ ਕੀਂਜ ਪਰਚਾਂਗਾ ਮੈਂ
ਰੋਈਂ ਜੇਦੋਂ ਵੀਬੀਰ ਕੇ ਕੀਰਿਆ ਕੇ ਚੁਪ ਕਰਾਂਗਾ
ਭਾਡੇ ਤੁਣ ਕੇ ਗੈਲੀਆ ਚਲੀਆਂ ਦੇ
ਹਂਜੁ ਅਬਡੇ ਕੀਂਜ ਲੁਕਾਂਗਾ ਮੈਂ
ਤੁਣ ਦੇਲੇ ਫਿਰ ਦੁਖੀ ਪਰਦੇਸਨਾ ਨੂ ਆਂਜਮ ਕੇਡੀ ਤੁਸਲੀਤ ਆਂਗ
ਏਹੋ ਗਲਕਨਾ ਭੀਂ ਬੇਹਾਰ ਤੇ ਤੀਆ ਆਯਾਤਾ ਲੋਂਦੀਆ ਨੇ
ਰੁਸ ਕਾਵਨ ਦੇ ਵੀਰ ਤੇ ਆਪ ਮਨਓਂਦੀਆ ਨੇ
ਏਹੋ ਕੇਡਾ ਰੁਸਿਆ ਵੀਰ ਮਨਓਂਦੀਆ ਨੇ
ਹੈ ਲੇ ਆਥੀਆ ਜੁਸਲੀਆ ਆਤਾ ਲੋਂਦੀਆ ਨੇ
ਹੈ ਲੇ ਰੁਸਿਆ ਜੁਸੀ ਗਿਆ ਆਤਾ ਲੋਂਦਿਆ ਨੇ
ਲੀਦਾਂੰਟੇ ਸ਼ਬ਼ਜਾਤਾ ਜੱਜਦੀ ਓਣਦੀਆ
ਹੈ ਲੇ ਰੁਸੀ ਜੰੰ ਗਿਆ ਆਤਾ ਲੋਂਦਿਆ ਨੇ
ਚਾ ਅਦੂ ਰੇ ਅਂਚਬ ਲੋਂਦੇ ਜੀਰ ਭੀਨਾ
ਬਾਕ ਭਡਾਈ ਕੋਣ ਦੇ ਵੇ ਗਾ ਭੀਰ ਭੀਨਾ
ਕੀ ਨੁ ਗਾਨਾ ਵੱਨਕੇ ਕੋਡੀਆ ਗੋਨੀਆ
ਹੈ ਮੇ ਰੀਆ ਪੀਆ ਜੀਰ ਦੀ ਆਯਾ ਸਾਨ ਲੋਂਦਿਆ
ਮੀ ਗਾਤੇ ਸ਼ਬ ਜਾਤਾ ਜਦ ਵੀ ਆਉਣ ਕੀਆ
ਹੈ ਮੇ ਰੀਆ ਪੀਆ ਜੀਰ ਦੀ ਆਯਾ ਸਾਨ ਲੋਂਦਿਆ
