Ο χειμώνας προχώρησε
τόσα κράτησε
εμάς,
μας χώρισε
δείξε μου τώρα πόσο
πως να ανάψω το ψέμα μου
που δεν το έχω στο βλέμμα μου
γύρω μου
τόσα θαύματα
ένα μεγάλο κενό
εγώ δεν έχω εαστό, δεν έχω εγώ σου λέω
με το στόμα σου γελώ,
με το δάκρυ σου κλαίω
εγώ δεν έχω εαστό, δεν ζω από μόνος μου ζωή
εγώ ήμουν εσύ,
εγώ ήμουν εσύ
τόσοι δρόμοι τραβούν μπροστά
και οι δικοί μας αντίθετα
και θα πρέπει τα
γνωστά
μόνος μου τώρα να βρω
πως να ανέβω τον κόσμο μου μ' άδειο χάδι στον ώμο μου
θα πηγαίνει ένας άνθρωπος,
μα δεν θα πεγώ
εγώ δεν έχω εαστό, δεν έχω εγώ
σου λέω
με το στόμα σου γελώ,
με το δάκρυ σου κλαίω
εγώ δεν έχω εαστό,
δεν ζω από μόνος μου ζωή
εγώ ήμουν εσύ,
εγώ ήμουν εσύ
εγώ δεν έχω εαστό, δεν έχω εγώ σου λέω
με το στόμα σου γελώ,
με το δάκρυ σου κλαίω
δεν έχω εαστό, δεν ζω από μόνος μου ζωή
εγώ ήμουν εσύ, εγώ ήμουν εσύ