Τις ημέρες που χαράμισα θα πάρω πίσω
Το χρόνο μου ζητάς δάσος το χαρίσω
Ανοίγω με σπανίες μα τα γράφω rap με φίλους
Μιλάει η καρδιά μου πως να μην δακρύζω
Ανοίξαμε τα μάτια μας στο σκότος
Χανόμαστε γκαρκός κανένας στόχος
Το στείλουμε αυτόνομα γουστάρουνε τα λάνια
Και απ' τα πέταλα φωνάζουν για τους δρόμους
Μη μιλάς εδώ δεν μπει ποιος λόγος
Ανοίξε τα παράθυρα επίγοντος
Μυρίζει βροχή εννιά εούλη στην Αθήνα
Σαν τρελή χορεύουν κι από πίσω πόπος
Αυτό είμαι εγώ γι' αυτό γεννήθηκα
Τις ευθύνες οι πλάτες που επομίσθηκα
Δεν απαρνήθηκα ποτέ τα όσα έκανα
Γι' αυτό και σήμερα σου τραγουδώ περήφανα
Yeah, λέει
Χάνομαι στον λύσιο μου
Κανένας να μην βλέπει πως είμαι
Ό,τι σκέφτομαι στο γραφ, ποτέ μου δεν θα αλλάξω
Yeah, λέει
Πες μου για τους χείρους σου
Αυτό φωτί πηγάζουμε ενέργεια
Από гл mast και άτομα δια μάτια...πάντα
Yeah, λέει
Χάνομαι στον λύσιο μου
Κανένας να μην βλέπει πως είμαι
Ό,τι σκέφτομαι στο γραφ, ποτέ μου δεν θα αλλάξω
Yeah, λέει
Πες μου για τους χείρους σου
Αυτό φωτί πηγάζουμε ενέργεια
Από γλέματα και άτομα δια μάτια...πάντα
Δυσκολίες βουνό, φόρεσα τα ορειβατικά μου
Και ξεκίνησα ανάβαση
Έχουμε καιρό, τι θέλουμε να αλλάξουμε
Και είμαι σε φάση για ανάπλαση
Τον κάθε αδερφό, πάρω τρίνο
Και επικρατώ να αντιστρέψει την κατάσταση
Όλοι θέλω να ζήσουμε μάνες
Να διώξουμε απ' τη ζωή μας την άρνηση
Μέρες βροχερές θέλουν υπομονή
Θα περάσουν, θα βγει πάλι ο ήλιος
Να σου καίει τα μούτρα, το ράκου τη σούπα
Ποτέ σου να μην νιώσεις λίγος
Κάστρα του εγωϊσμού, όταν γκρεμίζω
Χαμογελάω αυτούς μες στο πλήθος
Παραμένω ο ίδιος
Αλλάζοντας μέρα τη μέρα συνήθως
Τόσες στιγμές που περάσανε
Τόσες φωτιές που με κάψανε
Λάθη που δείξανε πιο το σωστό
Άνθρωποι που με ξεχάσανε
Παλεύουμε με μας κι είναι μόνιμος αγώνας
Σείσαι για να πεις ότι έκανες τα πάντα για να βρεις
Μέσα από την προσπάθεια την όμορφη αποκρύβει
Της ψυχής σου όχι μόνας
Λέει
Χάνομαι στον λύσκιο μου
Κανένας να μην βλέπει πως είμαι
Ό,τι σκέφτομαι στο γράφ ποτέ μου δεν θα αλλάξω
Λέει
Πες μου για τους χείρους σου
Αυτό φωτί πηγάζουν με ενέργεια
Αποβλέμματα και άτομα διαμάντια πάντα
Σε ξεχασμένα ήλιο βασιλέματα
Βρεθήκαμε ξανά πριν τη συντέλεια
Και αυτός είναι ο μόνος λόγος
Ίσως και ο μόνος δρόμος
Πάντα κατά λίγο μόνος
Αυτό συνήθως κάνει ο χρόνος
Η ζωή περνά καρε-καρε
Μοντάρουμε τρώμε και αράζουμε στον καναπέ
Ας το να μπει έτσι στο ρεζουμε
Να δούμε κανέναν άμνηση να νιώσουμε κομπλέ
Πες μου για τα νέα σου ψιλέ
Πως πέρασες την μέρα σου γράφεις κανένα κουπλέ
Μάζεψε τα λάνια να ψήσουμε στις αυλές
Να πιούμε οι δυο γουλιές να φύγουν οι ενοχές
Όχι δεν χάνονται αντοχές
Μάθαμε να ζούμε μέσα στο στρες
Μέσα στην Αθήνα υπερβολές
Μα ποτέ δεν είναι αρκετές
Ποτέ ποτέ δεν είναι αρκετές
Όσες και να τρέχουμε δουλειές
Όσες και να είχαμε ζωές
Πάντα θα διαλέγαμε αυτές
Yeah, λέει
Χάνομαι στο μνήσκιο μου
Κανένας να μην βλέπει πως είμαι
Ό,τι σκέφτομαι στο γράφ ποτέ μου δεν θα αλλάξω
Yeah, λέει
Πες μου για τους χύρους σου
Αυτό φωτιπικάς με ενέργεια
Απόβληματα και άτομα διαμάντια
Πάντα, yeah, λέει
Χάνομαι στο μνήσκιο μου
Κανένας να μην βλέπει πως είμαι
Ό,τι σκέφτομαι στο γράφ ποτέ μου δεν θα αλλάξω
Yeah, λέει
Πες μου για τους χύρους σου
Αυτό φωτιπικάς με ενέργεια
Απόβληματα και άτομα διαμάντια
Πώς να γυρίσω την πλώρη το βλέμμα
Σε ψάχνει η καρδιά μου ματώνει
Έχει νυχτώσει τα άστρα μου
Δείχνουν τον δρόμο μα η σκέψη θολώνει
Πώς να γυρίσω την πλώρη το βλέμμα
Σε ψάχνει η καρδιά μου ματώνει
Έχει νυχτώσει τα άστρα μου
Δείχνουν τον δρόμο μα η σκέψη θολώνει