Hví tilfinning það er, setjast upp í bíl með þér,
nú þegar byrsta fyrir á ný, hvergi sjásta himni skýr.
Keirum hægt um gamla slöf, þessi minning hún er góð,
sjá hún landi lifna mig, ég sit og brosi þér við mig.
Því þú, þú kveikir í mér bá, heyrir enn mig tjafstan smá,
ég undrast.
Og þú, þú deytir mér á flug,
surar hjarta mitt og hug, ég splöndrast.
Höldum áfram okkar leið, lesum aftur byrðist greið,
áfram veginn hönd í hand, okkur helda engin vönd.
Við eigum saman litur land, þauð sem hjómar enn í dag,
í því finn ég nýja dag, sem hefur líf mitt undir land.
Því þú, þú kveikir í mér bá, heyrir enn mig tjafstan smá,
ég undrast.
Og þú, þú deytir mér á flug, surar hjarta mitt og hug,
ég splöndrast.
Því þú, þú kveikir í mér bá, heyrir enn mig tjafstan smá,
ég undrast.
Og þú, þú deytir mér á flug,
surar hjarta mitt og hug, ég splöndrast.