Hví tilfinning það er, setjast upp í bíl með þér,nú þegar byrsta fyrir á ný, hvergi sjásta himni skýr.Keirum hægt um gamla slöf, þessi minning hún er góð,sjá hún landi lifna mig, ég sit og brosi þér við mig.Því þú, þú kveikir í mér bá, heyrir enn mig tjafstan smá,ég undrast.Og þú, þú deytir mér á flug,surar hjarta mitt og hug, ég splöndrast.Höldum áfram okkar leið, lesum aftur byrðist greið,áfram veginn hönd í hand, okkur helda engin vönd.Við eigum saman litur land, þauð sem hjómar enn í dag,í því finn ég nýja dag, sem hefur líf mitt undir land.Því þú, þú kveikir í mér bá, heyrir enn mig tjafstan smá,ég undrast.Og þú, þú deytir mér á flug, surar hjarta mitt og hug,ég splöndrast.Því þú, þú kveikir í mér bá, heyrir enn mig tjafstan smá,ég undrast.Og þú, þú deytir mér á flug,surar hjarta mitt og hug, ég splöndrast.