Dagurinn hverfur okkur horfir út um gluggan?
Horfir á dæin sem er að líða hjá?
Spyrði um, drun, var ég með í þessu?
Eða satt ég hjá,
fjegt til vera ming, breytt ég nokkru um?
Í sjálfu sér þá hefur þu sára lítil áhrif,
það skiptir engu hver er skoðun þín.
Þú fyllist bræði réttast væra rífa,
svo lítin kjapt,
en þú frestar því svo fram á næsta dag.
Ég skilf þig,
ég skilf þig,
ég hef hort á sjálfan mig,
eða því að horfa framan í þig,
ég skilf þig.
Það er svo margt sem þú hefur viljað vita,
þú hefur spurt en aldrei fengið svar.
Það er svor spurning,
fort þín spurning hafi verið spurninginn,
og hvort þú hefðir fengið nokkuð svar.
Ég skilf þig,
ég skilf þig,
ég hef hort á sjálfan mig,
eða því að horfa framan í þig,
ég skilf þig.
Eitt dag mynd þú svo rýsa upp á aftur fætur,
þú mynd rópa hátt og berja þér á brjóst.
Jóða hæktun í heimsko ralla, viðst að dá hon,
en fresta því svo fram á mesta dag.
Ég skilf þig,
ég skilf þig,
ég hef hort á sjálfan mig,
eða því að horfa framan í þig,
ég skilf þig.
Ég skilf þig,
ég hef hort á sjálfan mig,
eða því að horfa framan í þig,
ég skilf þig.