Gjörðagartin mínir hverfa og fjúttEr merkilegt hvað alltaf veðrið var gottEr ég kannski búinn að gleimaGrísja burtu alltaf vondaFjarski nætt að gera fjöldin svo bláMalstu grei ég að glokkin þínKistu svo létt, mjúgleg og flínTímin og við stóðum í staðÉg hef einhver gleintÉg hef einhver gleintNei, ég hef einhver gleintÉg afturljósi mingi bak speiklinuVið virðum stæti gleima mistökunumBergmálið í laungu þaknaVið garði eina hvítulegaOg eftir líkjöggum lúklingur þaðMalstu grei ég að glokkin þínFjarski nætt að gera fjöldin svo bláMalstu grei ég að glokkin þínKistu svo létt, mjúgleg og flínTímin og við stóðum í staðÉg hef einhver gleintÉg hef einhver gleintNei, ég hef einhver gleintÉg hef einhver gleintÉg hef einhver gleintÉg hef einhver gleintÖllna blíkinn eru skamminL mesa innum eins og regniVinnan hundið vilja þau négÉg svoði, nannstu hverjir, öglokinn þín.Kusti svo létt, ljúgleg og fín.Týmin og vinn, stóðum í stað.Ég hef einhver gleint, ég hef einhver gleint.Ég hef einhver gleint.Ég hef einhver gleint.