Hókuð minn ég vil fakka þér
Lífsgæðin sem þú hefur gefið mér
Er ég lít út um glöggan, ég sé
Hræði og sofa og ef þú var hér
Heilbriðan líka maður ég á
Þauðu sem sjá, heyrandi eyru
Þó matt og skjól ég mig í þá
Þá fyrir marg fólk, sullt og sei rönt
Ég geða þig, svortnart um hugun og fljó
Ykkuð er þér og það finnst mér nú
Ég geða þig
þá starfum þér til að guða þetta inn í þér.
Ókveð minn ég vil þakka þér,
lífsgæðin sem þú hefur gefið mér.
Er ég lít út um glöggan, ég sé,
græðum ekki óg svo, þá ef þú væri hér.
Ég gefa því, sorgmættum möggun og þró,
því guða þér, og orða finnst mér nóg.
Ég gefa því, engum þá starfum þér til að guða þetta inn í þér.
Ég gefa því,

sorgmættum möggun og þró, því guða þér til,
og orða finnst mér nóg.
Ég gefa því, engum þá starfum þér til að guða þetta inn í þér.
Ég gefa því,
sorgmættum möggun og þró, því guða þetta inn í þér.
Og orða finnst mér nóg.
Ég gefa því,
engum þá starfum þér til að guða þetta inn í þér.
Ég gefa því,
því guða þetta inn í þér.
Ég gefa því,
sorgmættum möggun og þró, því guða þetta inn í þér.
Og orða finnst mér nóg.
Ég gefa því,
engum þá starfum þér til að guða þetta inn í þér.
Guða þetta inn í þér.
Guða þetta inn í þér.