Dundbröðir lítir hausinni stafa unni,
og húmið tekfur verðinað sér.
Tilverðan hefur með törrum sínum spunni,
að parka lausa þegur handa þér.
Glóminað þau brosa sér hjúlega,
og bjóða þér með kossi góðanót.
Hérfur þau með tölverðum frega,
en trúið því þau vakni afturfljó.
Og þau hfundur sjálfsallest að vori vakna,
og vaka meðan blessuð sólinn skýn.
Því eins og ég höf munu í söpni sakna
að sjá þig eða í ámæðan ástinni.
Glóminað þau brosa sér hjúlega,
og bjóða þér með kossi góðanót.
Þú fjöður þau með tölverðum frega,
en trúið því þau vakni afturfljó.
Og þau hfundur sjálfsallest að vori vakna,
og vaka meðan blessuð sólinn skýn.
Því eins og ég höf munu í söpni sakna
að sjá þig eða í ámæðan ástinni.
Því eins og ég höf munu í söpni sakna
að sjá þig eða í ámæðan ástinni.
Því eins og ég höf munu í söpni sakna
að sjá þig eða í ámæðan ástinni.