Բավարի միջից մի խենդոքի
ձերքը
զբարնեց ինձ գուր-գուր էց,
ու շողաց
միլույս խավարից դուրս ինձ
վերհանեց ու պայփայեց։
Մդու էլի դուլ դարձար կարոդնիմ հոգում,
դարձար հայելին դույիմ,
ու երանելին դույիմ,
դու էլի դու,
դու, դու,
դուրինց էր, որ կոգրկում,
լիանամ մնամ հավերջ, լիանամ ապրեմ անվերջ սիրելով։
Մի սեր ամենից վերջ հենտուխելար լուրուհանգաշ,
ոքիները մեր
սահեցին վերջ, ուր հերահացար,
ու վերահացար,
դու էլի դու,
դարձար կարոդնիմ հոգում,
դարձար հայելին դույիմ,
ու երանելին դույիմ,
դու էլի դու,
դու, դու,
դուրինց էր, որ կոգրկում,
լիանամ մնամ հավերջ,
լիանամ ապրեման վերջ սիրելով։
լիանամ մնամ հավերջ, լիանամ ապրեման վերջ սիրելով։