av als je zwijgt
Als je spreekt
penseel je nou
ontsnapte zinnen
Je hand ligt op je schoot
als op een laken
Je lichaam
is de rank
om te ontvinnen
Je legt en bloem
op en schaal
Je hangt en vrucht
aan en boom
Je kijkt in vuur
als het nacht is
Je wakt als ik drom
Je reikt draden
in de morgen
Je spint takken
Je weeft hout
Je verhit de paars
en purper
Je bezinkt het geel
in goud
Je houdt je boek
naar het licht
En vraagt je zegen
voor gedrukte woorden
De bergtop
is je huis
en je hoof
Je lichaam
is het zuiden
en het noorden
Je legt je blik
in de wind
Je geeft je tranen
aan een steen
Je houdt je vast
in de storm
Want je laat me
niet alleen
Je weert het onweer
voor me af
Je slaat de bliksem
voor me terug
Je strooit voor mij
een pad
Je slaat voor mij
een brug
Je kijkt me na
als ik verdwijnt
Je legt je ogen op me
tot ik ben verdwenen
Ik zaa in de leegte
voor me heen
En straks groeien
mijn bloemen
op de stenen
Ik vraag draden
in de morgen
Ik vraag takken
Ik vraag hout
Verhit het paars
in purple
Bezing het geel
in goud
*
*