ਮੇ ਮੁਸੇਵਾਰੀ ਅਜ਼ਮਾਯਾ ਹੈ
ਮੇ ਮੁਸੇਵਾਰੀ ਅਜ਼ਮਾਯਾ ਹੈ
ਤੇ ਮੇਰੇ ਜੈਜ਼ਮੇਨ ਆ ਲੱਜ਼ਮਾਯਕਰ
ਕਾਈ ਚੈਜ ਨ ਚੈਜ ਤੋ ਸੋਚੀ ਕਰ
ਇ ਦੇ ਸਕ੍ਤ ਨ ਹੁਕਾਮ ਸੁਡਾਏ ਕੈਕਰ
ਆਗ ਮੀਥੀ ਮੀਥੀ ਹੋਵੇ ਪੈਆਰ ਦੀ ਦੀਡੀ ਵੀਜੀ
ਤੇ ਨ ਭਾਪਡ ਤੁ ਬਡ਼ ਕੈਕਰ
ਤੇ ਪਨ ਦੇ ਮੁਠਿਚਿ ਆਜ਼ਗਲ ਨੂਡ ਰੱਖੇ ਦੇ ਨ
ਗੱਡੇ ਫ਼ਟ ਨ ਇਸਾਖ ਵੀਖਾਏ ਕਰ
ਆਗ ਮਾਲੀ ਲਡ ਸੇ ਕੇ
ਤੇ ਕੀਡੇ ਪੈ ਦੀ ਭੁਦੀ ਕੋਈ ਅਲਦੇਰ ਤਾ ਬਡ਼ ਗੇ
ਦੇ ਦੇ ਤਾ ਵੇ ਹਨ ਲਬਰੇ ਜੀ ਦੇ
ਦੇ ਦੇ ਤਾ ਵੇ ਹਨ ਲਬਰੇ ਜੀ ਦੇ
ਤੇ ਥੀ ਆ ਸ਼ਾਕ ਤਾ ਪਿਆਲ ਆਯ਼ ਥਾ ਦੈ
ਤੇ ਤੇਰਾ ਸ਼ਿਕਵਾ ਹੇ ਓ ਨੀ ਮੀਲਦਾ
ਕੋਈ ਸ਼ਾਕਿਰ ਨ ਦੂਪਤਾ ਦੈ
ਹੇ ਮਾਲੇਕਾ ਅਪਰੀ ਮਰਜੀ ਦਾ
ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਦਾ ਇੋ ਪਤਾ ਦੈ
ਤੇ ਤੀਰੀ ਸ਼ਾਕ ਦੂਪਤਾ ਦੀ
ਤੈ ਗੋਲਿਆ ਨੀ ਲਤਾ ਨੀ
ਤੇ ਤੋਡੀ ਜੀ ਜੀਤਾ ਕੀ ਹਈ ਦੇ ਟੇ ਰਾਂ ਭੀਚੁ ਮੁਖ ਗਈ ਏ
ਤੋਡੀ ਜਈ ਜੀਦਗੀ ਹੈ ਦੇ ਗੇ ਨਾਵਾ ਤੇ ਮੁਖ ਗਈ ਏ
ਕਨਾ ਸੁਣਿਆ ਇਦਦਾ ਚਾਨ ਰੀਫ਼਼ਿਆ
ਕਨਾ ਸੁਣਿਆ ਇਦਦਾ ਚਾਨ ਰੀਫ਼਼ਿਆ
ਟੇ ਕੁਝ ਤਾਰਤ ਖਰੀਪ ਤੇ ਬਦੋ ਗੈ
ਕਨਾ ਸੁਣਿਆ ਇਦਦਾ ਚਾਨ ਰੀਫ਼਼ਿਆ
ਟੇ ਕੁਝ ਤਾਰਤ ਖਰੀਪ ਤੇ ਘਟ ਗੈ
ਟੇ ਭੀ ਹੋ ਯਾਨ ਤਲੀਜ ਤੇ ਲੀਲੀ ਗਾਲੂਰ ਅਖੀਤ ਚਟ ਗੈ
ਲੋਕਰ ਦੱਸਿਆ ਇਦ ਬਜੀ ਗੈ
ਟੇ ਏ ਸੁਣਕੇ ਚੀਕਰੇ ਖਟ ਗੈ
ਟੇ ਦੁ ਏਰਾ ਤੁ ਪਡ਼ਕੇ ਇਦ ਹਸਨ ਕਟਨ ਦੇ ਹਾਪ ਆਸ ਹਟ ਗੈ
ਮੁਰਗੇ ਦੇ ਰੇ ਦੇ ਮਤੇ ਲਾਜ ਬਾਲ ਹੇਲੀ ਵੇ ਡਾ ਚਾਨ ਜਮਲੇ ਰੇ ਦੇ
ਜੰਗਿਆ ਸਝਨ ਤਾ ਸ਼ਾਲਾ ਦੁ ਰੇ ਨੂ ਕੈ ਦੇ
ਗੈ ਚਾਨ ਕੇ ਸਝਨ ਦੀ ਹੋ ਦੀ ਦੇ ਕੇ ਕਾਂ ਦੇ ਸਝਨ ਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਕੰਸਮ ਖੁਦਾ ਦੀ
ਵੈਨਦਾ ਬਂਦੇ ਤਾ ਖਲੀ ਆਪਾ ਖਾਂ ਦੇ
ਮੇਰੀ ਤੋਪਾਈ ਵੱਸਦਿਆ ਨੂ ਨੇ ਤਕ੍ਤੀਰ ਨਾ ਮਾਡੇ ਚਾਤੇ
ਹਾਰ ਦੁਖੁ ਮਤਾ ਫ੍ਯਾਜ ਇੇ ਸੈਬਿਂਦਾ ਦੇ ਨੀ ਸਾਂਤਾ ਸਝਲਦੀ ਮਾਡੇ
ਦੇ ਬਿਆ ਗਈ ਮਾਯਾ ਭਾਵੇ ਤੁ ਛਾਡੀ ਕੀ ਆਈ
ਦੁਖੁ ਦੇ ਦੈ ਹੈ ਪਾਤੁ ਆਈ ਮਾਯਾ
ਏਟਾ ਯਾਰ ਸੈਖੀ ਲੇ ਗਜਬਾਂਤਾ ਜਾ ਗਜਬਤਾ ਬੇ ਪਰਵਾਹੇ
ਬੁਦੁ ਆਪ ਹੁਡੇ ਨੈ ਬੋਲਨੁ ਤੁ ਖੁਦ ਲੁਖ ਲੁਖ ਵੇ ਥਾਰਾਈ
ਸ਼ਾਕ ਪੋਤਾ ਸਖ਼ਮੀ ਦੀਲ ਹੋਯਾਈ ਜਿਡ ਹੇਰ ਕੇ ਬਾਂਤਾ ਸਾਈ
ਦੀਲ ਦੇ ਕੇ ਜਾਰ ਲੁਖਿ ਦਾਲ ਦੁਲਾ ਖਾਲ ਕੋਈ ਪੈਆਨ ਕੋਲਾਈ
ਬਾਜ਼ ਵੀ ਸੁਕ ਵੈ ਸੀ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹਤ ਲੇ ਸਾਂ ਗਾਲ ਮੀ ਨਤ ਤੇ ਮੁਗ ਵੈ
ਬਾਜ਼ ਵੀ ਸੀ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹਤ ਲੇ ਸਾਂ ਗਾਲ ਮੀ ਨਤ ਤੇ ਮੁਗ ਵੈ
ਜੇ ਡੇ ਪੈਰ ਕਰ ਨਾ ਕਮ ਦਰਫਾ ਨੂ
ਜੇ ਡੇ ਪੈਰ ਕਰ ਨਾ ਕਮ ਦਰਫਾ ਨੂ ਓ ਜਾਗ ਵੀ ਚੀ ਮੁਗ ਵੈ ਦੇ
ਜੇ ਡੇ ਪੈਰ ਕਰ ਨਾ ਕਮ ਦਰਫਾ ਨੂ ਓ ਜਾਗ ਵੀ ਚੀ ਮੀ ਮੁਗ ਵੈ ਦੇ
ਉਝ ਬਖ਼ਤਿਆ ਸ਼ਾਬਾਜ ਨੂ ਗੀ ਤੇ ਕੋਲ ਕਰਾਰ ਤਂ ਫੁਲ ਵੈ ਦੇ