ਮੱਰਗ ਹੀਜਰ ਦੀ ਬੁਂਡਾ ਜੀ ਦੇ ਦੀ ਜੀਗਰ ਦਾ ਫੂਰ ਸੁਕਾਏ ਮੋਤ ਦਰਾਏਮੱਰਗ ਹੀਜਰ ਦੀ ਬੁਂਡਾ ਜੀ ਦੀ ਬੁਂਡਾ ਮੋਤ ਦੀ ਬੁਂਡਾਕੋਈ ਛੱਕਡਾ ਵੇ ਲਾਵੇ ਨਾਕੋਈ ਛੱਕਡਾ ਵੇ ਲਾਵੇ ਨਾਕੋਈ ਛੱਕਡਾ ਵੇ ਲਾਵੇ ਨਾਦੇ ਖੈ ਸ਼ੀ ਤਾਰਾ ਵੇ ਨਾਸ਼ੀ ਪੁਆ ਧੋਨ ਲੇ ਤੇ ਮੇ ਦੇ ਖੈ ਸ਼ੀ ਤਾਰਾ ਵੇ ਨਾਨਾ ਡੈ ਸੀ ਸਕਤਾ ਤੇ ਦੇ ਹੀਚਰ ਦੇ ਵੀਚੀਜੈ ਹੀਕ ਹੀਚ ਰਾਤ ਗੁਝਾਰੀਨਮੁ ਬਾਕਿਫ ਹੀਚਰ ਦੇ ਸਤਮਾਂ ਤੁਤਾਹੀ ਬਣ ਜੀਏ ਹੀਚਰ ਵੀਮਾਰੀਲੁਖ ਸਾਥ ਨੀਬਾਗੇ ਕਬਰ ਤਾਹੀਦੀਤੇ ਚਨਮਾ ਹੀ ਤੋਡ ਨਾ ਚਾਡੀਕੁਰੁ ਸੀਦਾ ਕੂਕ ਮਸ਼ੂਕ ਦੀਆਈਗੁਣ ਤੂ ਜਿਤੇ ਓ ਮੈ ਹਾਰੀਕੋਈ ਬਚਿਨਚ ਗਾਲ ਪੋਡੇਕੋਈ ਬਚਿਨਚ ਗਾਲ ਪੋਡੇਮਰਜੀ ਤੈ ਆਲਿਕ ਪਰ ਤੁਲਾਂ ਗੁਦਾਵਲ ਹੋਦੇਮਰਜੀ ਤੈ ਆਲਿਕ ਪਰ ਗੁਦਾਵਲ ਹੋਦੇਮਾਲੀਕ ਹੇ ਪਰ ਦੁਲਾਂ ਦਾਵਾਲ ਹੋਲੇਮੁਹੁ ਸੇ ਖੁਤ ਤੋਹਰੀ ਨਾ ਲੀਖ ਦਾਤੇ ਕੁਲਅਗੇ ਸਜਣਾ ਹੀ ਮਚਿ ਤੋਂ ਚਾਏਬੇਵਤਨ ਲਾਚਾਰ ਬੀਮਾਰ ਚਾ ਲੀਖ ਲੀਖੀ ਮਰਦ ਮੇਲੀ ਹੁਰਾਲੇਲੀਖ ਮਾ ਹੀ ਕੁਂ ਏਤਾਵ ਹੀ ਜਰਤਾ ਆਨਾਲ ਵੀਸਾਲ ਮੀਟਾਵੇਖੁਰੀ ਸੀਦ ਦੀ ਹਰ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਲੀਖ ਮਤਾਂ ਆਵ ਸੁ ਖੋਫ ਕੁਡਾਏਕੋੈ ਸਾਤਨ ਮੁ ਕਿਆ ਛਿਬਦਾਤੇ ਕੋਂ ਕੇਲੀ ਖਪਰ ਗਾਲਿ ਮੁ ਜੀਏ ਦੁਖੀਆ ਦੈ ਜਾਟਲੇ ਭੁਡਾਤੇਪੁਂ ਕੈਡੀ ਤਬਕਰ ਗਾਲਿਮ ਜੀਵੇ ਦੁਖੀਯਾਂ ਦਾ ਧਾਤ ਨੇ ਬੁਲਾਤੁਂ ਕਰੀ ਸਿਕਿਮੇ ਬਹਗਾਰਾਂ ਮਿਦਾ constitution ਵੇ ਬਹਗਾਰਾਂ ਮਿਦਾਤੁਂ ਕਰੀ ਸਿਕੁఁਂ ਵਹਗਾਰਾਂ ਮੀਟੀਮੈ ਉੱਚਾਰ ਗਯੋ ਕੋਈ ਗਲ ਨੀਉੱਾ ਖੁਸ਼ ਰਖ ਚੀਰਤਾਈ ਖੁਸ਼ ਰਾਮੇਜੈ ਤੁ ਰਾਹ ਸਗਦਾ ਹੀਕ ਪਲ ਨੀਸ਼ਾਦਾ ਤੇਦੀ ਸੋਖੀ ਬੇ ਨੀਭੁਆ ਦੇਹੁਣ ਖੱਤਿ ਅਫੁਸੋਸ ਦੇ ਮਲ ਨੀਆਜ ਜੀਦ ਛੁਟਵੇ ਸੀਆ ਦੁਸ਼ਵਣ ਕੂਖੁਰੁ ਸੀਦ ਨੇ ਹੋਲਾ ਕਲ ਨੀਵੈ ਬਤਲਾ ਮੇ ਛਾਂ ਕੀ ਕੀਵੈ ਬਤਲਾ ਮੇ ਛਾਂ ਕੀ ਕੀਰੁਖ ਤੇਡੇ ਖੀਨ ਵੇ ਸਮਿਲੇ ਮੋਤ ਤਾਨਾ ਤੀ ਸੀਲੁਕੁ ਤਾ ਦੇ ਕੀ ਵੈ ਸੁਲੀ ਇੱੇ ਮੋਤ ਦੋ ਨੋ ਕੀ ਸੀਇੱੇ ਵੀਤਨਾ ਗਰੀ ਘਤ ਵੀਤਨੇ ਗੇ ਵੋ ਚਾ ਧੋਨੇ ਸੋਂ ਜੁਮੋ ਕੈਇੱੇ ਕੀਕ ਲਾਹਜੇ ਦੇ ਵੀਚ ਉਚਾਡ ਬੈਠਾ ਮੇਕੁ ਬੀਲਕੁਲ ਸਮਜਿ ਨਾ ਯਾਈਮੀਮ ਸਮਜਿ ਆਦੀ ਕੇਨ ਮੁਹੁ ਕਰਜਾਮਾ ਆਤੇ ਗੀਆ ਰਹਾ ਬਾਸਾ ਨਕਾਈਇਹਾ ਬਰਜ ਕੁਰੁ ਸੀਤ ਤੀ ਮਾਤ ਬਣੀ ਤਾਹੀ ਵੇਰਾ ਲਾਸੇ ਤੁਖਾਈਕੋਈ ਸਾਭਾ ਵੇ ਮੁਰ ਸੀ ਉਹੋ ਸੁਖੀ ਸਮ ਸਕ ਦੇਜ ਦਾ ਕਿਆਰ ਤੁਖ ੁਗੋ ਸੀਉਹੋ ਸੁਖੀ ਸਮ ਸਕ ਦੇਜ ਦਾ ਕਿਆਰ ਤੁਖ ਸੀਤੈ ਜੇਲਾ ਪਿਆਜ ਤੁਂ ਦੂਰ ਹੋ ਸੀਵੇ ਸ਼ਬ ਕੁਤਰ ਗੈਤੁਂ ਦੂਰ ਹੋ ਹੋ ਇਜ ਸ਼ਬ ਜਾਨ ਮੁਨਾ ਸੀ ਬੁਨਾ ਹੀਤੁਂ ਮੇਰੇ ਕੁਰੁਬ ਦੇ ਵੱਸਲ ਦੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੀਚ ਮੇ ਖੁਖਾ ਵੈ ਹੇ ਤਨਾਈਆ ਹਾ ਲੀਤ ਦੇ ਕੁਰੁਬ ਜਿਡੇ ਤੀ ਖਾਤੇ ਪਾਪ ਫੇਰਾ ਚਨੁਮਾਹੀਪੁਰੁਸੀ ਧੀਕ ਤੇਡੀ ਜਾਤ ਬੀਛੇ ਬੇਠੇ ਹਰਦੇ ਨਾਲ ਵੀਜਾਈਕੋਈ ਕੋਲੇ ਕੀਮੀ ਆਯਾਉੱਚਿਰਿਤਾ ਕੁਚਾਰਭਾ ਤੁਨੀ ਕੁਚਾਰਭਾ ਨੈ ਆਲਾਉਚਿਰਿਤਾ ਕੁਚਾਰਭਾਬੇਲਾ ਤੁਝੀ ਉਛਾਰੀ ਕਾਨੀ ਆਯਾਦੇਹਿਕ ਤੁ ਨੈ ਬਦਲਾ ਚਣਬਾਈਮੇਦੇ ਬਦਲੇ ਨਾਨ ਨਸੀਗੇਹਰ ਰੋਸ ਮੁ ਸਲਸਲ ਜੀਦੇਕਰ ਦੇ ਵੀਚ ਹੀਕ ਉਠ ਦੇ ਦਰਦ ਅਜੀਬੇਬਦਰਤ ਰੋਂਦਾ ਪਹੁਵਰ ਸੇ ਤੁ ਸ਼ਕ ਦਮ ਮੋਤ ਕਰੀਬੇਤੁਡੇ ਵਕਤ ਆਖੀਰ ਤੇ ਮੀਲ ਵਜ਼ ਮਾਹੀਖੁਰ ਸੀਦ ਕੂ ਸਮਜ਼ ਵਰੀਬੇਕੋਈ ਕਾਂ ਗਾਵੇ ਧੁਂਗੋ ਵੇਂਦਾਕੋਈ ਕਾਂ ਗਾਵੇ ਧੁਂਗੋ ਵੇਂਦਾਸ਼ਬ ਸਾਰੀ ਕਾਂ ਗਾਂ ਵੀਚ ਦੀ ਰੋਤਿਆ ਲਂਗ ਵੇਲਾਸ਼ਬ ਸਾਰੀ ਕਾਂ ਗਾਂ ਦੇ ਵੀਚ ਦੀ ਰੋਤਿਆ ਲਂਗ ਵੇਲਾਕੋਈ ਕਾਂ ਗਾਂ ਦੀ ਰੋਤਿਆ ਲਂਗ ਵੇਲਾਕੋਈ ਕਾਂ ਗਾਂ ਦੀ ਰੋਤਿਆ ਲਂਗ ਵੇਲਾਦੀਰ ਕਨਾਈ ਮੈਦੇ ਵਕਤ ਤੁ ਪਹਲੇ ਸਾਹਾ ਪੀ ਗੈ ਨੀਤੇ ਦੀ ਜਾਲਮ ਬੇ ਪਰਵਾਹੀਪੁਰੁ ਸੀਦ ਕੁ ਕੈਂਦੇ ਸਾਂਗੇ ਛੋਡੇ ਈ ਬਂਝੇ ਰਬੁਦੇ ਨਾ ਸਮੁਝਾਈਕੋਈ ਸਡੀ ਕੀਨੁ ਮੋਡੋ ਵੇਕੋਈ ਸਡੀ ਕੀਨੁ ਮੋਡੋ ਵੇਸਿਰ ਮੇ ਦਾਹਾ ਦੀ ਹੇ ਜੇ ਕੈਂ ਛਾਂ ਦੇ ਲੋ ਰੋ ਵੇਸਿਰ ਮੇ ਦਾਹਾ ਦੀ ਹੇ ਜੇ ਕੈਂ ਛਾਂ ਲੋ ਰੋ ਵੇਵੇ ਤੁ ਬੋਲ ਨਾ ਦੋਲਡੀ ਓ ਜ਼ਾਨੇਅਲਾ ਵਾਸ ਤੇ ਸਮੁਝਾਈ ਵੱਨੀਕੇਡੀ ਗਲਤੀ ਤੁ ਤੁ ਸਾਂ ਸਟ ਛੋਡੀ ਏਕਰ ਥੋਫ ਨੋ ਸਾਂਕੋਡੇ ਸਾਈਵਾਂਜ ਛਾਣਟੀ ਜੋਲੀ ਤੁਰੁ ਸਾਂਤੇ ਦੇ ਸ਼ਾਹਰ ਵੀਚੂ ਉੁ ਜਰਾ ਪਰਦ ਕੇ ਮੂ ਰੀਖ ਲੈਵਾਂਜਫ਼ਟ ਜ ਗਰ ਗੀ ਏ ਫੁਰੁ ਸ਼ੀਦ ਬੇ ਕੱਸਦਾ ਆ ਖੂਨ ਦੀ ਮੇਹਦੀ ਲੈਵਾਂਜਕੋਈ ਪਾਣੀ ਵੇ ਲਾ ਛੋਡਾਕੋਈ ਪਾਣੀ ਵੇ ਲਾ ਛੋਡਾਕੇਂਤੇ ਨਾਦ ਹਾਸੇ ਉਸੇ ਕੁਰ ਰੁਆ ਛੋਡਾਕੇਂਤੇ ਨਾਦ ਹਾਸੇ ਉਸੇ ਕੁਰ ਰੁਆ ਛੋਡਾਕਰ ਜਖਾਮ ਸ਼ਤੀ ਤੁ ਏ ਸਾਲਿਮ ਮਾਹੀਤੇਨ ਹਾਮਰ ਹਮਦੀ ਜਾਸੁਕੋਛੀ ਰੇ ਉਲਟਾ ਜਖਾਮ ਤੇ ਨਮਾਕ ਦੁਡੇ ਦਾਕੇਨਾਲ ਇਜਨੋ ਹੋਸੀ ਗੀਵੇ ਤੈ ਕੀਤੀਮੈਰੁ ਸਮਜ ਵੇ ਵਾਰਸ ਤੇ ਰੈਏ ਆਜ ਭੀ ਤੈ ਮਦੁ ਹੋਸੀਕੁਰੁ ਸ਼ੀਦ ਕੁਂ ਇਜਲਾ ਚਾਰ ਕੀ ਤੈ ਬਦੇ ਕਬਰ ਦੀ ਕਾਂ ਧੁ ਤੈ ਰੁਸੀਕੁਝ ਮੇ ਦੇ ਕੀ ਤੇ ਸੋਚੇ ਹਾਂਕੁਝ ਮੇ ਦੇ ਕੀ ਤੇ ਸੋਚੇ ਹਾਂਜਗਮਤ ਦੂਬਾ ਧੁਮ ਹੁਡ ਗੁਲਾਮ ਚਾਰ ਕੇ ਹਾਂਜਗਮਤ ਦੂਬਾ ਧੁਮ ਹੁਡ ਗੁਲਾਮ ਚਾਰ ਕੇ ਹਾਂਮੈ ਜੁਬੂਰਣ ਮੈ ਚੁਪ ਕਰ ਮੈ ਨਾਦਾ ਹੋ ਸਾਹਨੇ ਦਾ ਸਾਰੀ ਤਂਗੀ ਹੋਮੈ ਦੇ ਮਰਣ ਕੀ ਤੇ ਆਕਾ ਸੀਤ ਨੱਸਿ ਗੈ ਹਨੀ ਧੇਰ ਦੋਂ ਹੋ ਮੈ ਦੀਓਤੇ ਦੇ ਦੀਲ ਤੀਆ ਸਾਰੀ ਆਂ ਪੁਛ ਕੈਆ ਹੋ ਚੇਡਿਆ ਹਾਂ ਨੀ ਜਾਲੀ ਓ ਧੁਂਗੀ ਆਂਕੁਰੁ ਸੀਦ ਤੇ ਸੋਨੇ ਤੋਡ ਨਾ ਚਾਲੀ ਰਬ ਪਾਕ ਕਰੇ ਸੀ ਚੇਲਿਆ ਹੋ ਈ ਰਕੁਸ਼ੇ ਦਾ ਤੇ ਰੋ ਵੇਕੋ ਈ ਰਕੁਸ਼ੇ ਦਾ ਤੇ ਰੋ ਵੇਈ ਹੋ ਤੋਵਾ ਮਗਦਾਵੇ ਸਾਲਾ ਸਜ਼ਾਂ ਦੀ ਕੈਰ ਵੋ ਵੇਈ ਹੋ ਤੋਵਾ ਮਗਦਾਵੇ ਸਾਲਾ ਸਜ਼ਾਂ ਦੀ ਕੈਰ ਵੋ ਵੇਵੇ ਹੁਣ ਰੈਂਬ ਚਾਕਾਰ ਮੈ ਦੀ ਹਾਨਤ ਤੇਵੋ ਵੇ ਸੁਹੁਣਿਆਂ ਦਾ ਸਰਦਾਰੇਤੇਡੇ ਰੁਸ ਪਹਵਣ ਤੀ ਚਾਨਮਾਹੀਆਵਾਦ ਗੁਝੀ ਚੋਧਾਰੇਤੇਡੇ ਦੀਦ ਤੀਆਂ ਬੁਖਿਆਂ ਅਪਖਿਆਂ ਕੁਝੁਜਗ ਡੀਸਦੇ ਧੁਂਬ ਅਨ੍ਹਾਰੇਖੁਰੁਸੀਦ ਦਾ ਮਾਹੀ ਮਨ ਪਾਸ ਤਰਬਦਾਨਾ ਕਰ ਇਤਨਾ ਲਾਚਾਰੇਕੁਈ ਸਾਵ ਵੈ ਛਂਡ ਮਾਯਾਕੁਈ ਸਾਵ ਵੈ ਛਂਡ ਮਾਯਾਸਾਡਾ ਤਮ ਖਾਝਿ ਹੇ ਧਾਮੇ ਕੁਂ ਚੇਃਚਾ ਭਣ ਮਾਯਾਸਾਟਾ ਤਾ ਮੁਹਾਦੀ ਹੇ ਭਾਵੀ ਕੁਹੋ ਸੇ ਚਾਵਟ ਮਾਯਾਸਾਟਾ ਰਾਬੁ ਅਪਨ ਦੱਸ ਵੀਚ ਦੁਮੀਆ ਦੇਨਾ ਕੈ ਤੁ ਸਜਾਣ ਨ ਖੇਲੇ ਦਂਗ ਆਖੇ ਨੀਭ ਜਿਨ ਦੁਖੀਆਂ ਦੇ ਭੁਲ ਵੈਂ ਦੇ ਨੇ ਅਪਣੇ ਵੀਲੇਦੀ ਗੁਝਰ ਵੈਨੇ ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਖੁਦਾ ਦੀ ਜੀ ਹੁਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨੱਸੀਦ ਦੇ ਛੇਲੇਖੁਰੁ ਸੀਦ ਗੀਨਾ ਤੁ ਸਤਿਨ ਚੁਦਾ ਹੁਂ ਵਾ ਹੀਨ ਮਕੁ ਸੂਦ ਦੇ ਭੈਡ ਚੇਲੇ ਤੁਲ ਗੇ ਸੇ ਰਾਤ ਸਜ਼ਾਂ ਚੇਲੇ ਤੁਲ ਗੇ ਸੇ ਰਾਤ ਸਜ਼ਾਂ ਚੇਲੇ ਤੁ�ਲਬ ਨੈ ਸਕਣ ਖੋਲੇ ਮਤਾ ਰਖੇ ਅਮੁ ਪੈਰਾਂ ਦੇਜੇ ਮੈਜ਼ਬੂਰੀ ਕੈ ਬਰ ਨਵਾ ਛੋਨੀਜੇ ਮੈਜ਼ਬੂਰੀ ਕੈ ਬਰ ਨਵਾ ਛੋਨੀਮੈਜ਼ਬੂਰੀ ਕੈ ਬਰ ਨਵਾ ਛੋਨੀਮੈਜ਼ਬੂਰੀ ਕੈ ਬਰ ਨਵਾ ਛੋਨੀਮੈਜ਼ਬੂਰੀ ਕੈ ਮੈਜ਼ਬੂਰੀ ਕੈ ਮੈਜ਼ਬੂਰੀਵੈ ਸੂ ਕਦੀ ਸੋਚੀ ਆਹਿ ਮਾਯਾ ਨੀ ਖਰ ਕੇ ਮਰ ਵੈ ਸੂ ਕਦੀ ਸੋਚੀ ਆਹਿ ਮਾਯਾਵੈ ਲੋ ਕੀ ਕੁਝ ਆਧਿ ਲੀ ਤੁ ਕੁਝ ਆਧਿਰ ਦੋ ਮੈ ਪੀਕਾ ਸੀਦ ਹੋਰ ਦੇ ਸੋਯੋਮੈ ਤਾ ਫਖਰ ਸਮਜ਼ ਕੇ ਬੇਦਰ ਦੋ ਨੁ ਪ੍ਯਾਰ ਦੋਦੀਆ ਕਾਲਿਆ ਪਾਨਾ ਤੈ ਕੇ ਸੁ ਸਂਗੀ ਨੇ ਬਲਾਂਡ ਕੀ ਤੇ ਬਬਦ ਆਣੀ ਆਪੀ ਨਾ ਚਾਨਾਕੁਰੁ ਸੀਦ ਤਾ ਹੀ ਛੁਪ ਲੁਕਰੋ ਬਹਦੇ ਤੇਡੀਆ ਕਰ ਕਰ ਯਾਰ ਭਲਾਂਡ ਕੋਈ ਸਾਵੇ ਲੇ ਪਟੇ ਹੋ ਸਾਨੇਕੋਈ ਸਾਵੇ ਲੇ ਪਟੇ ਹੋ ਸਾਨੇਜੀਵੇ ਮੈ ਉਚਰ ਗਾਯੋ ਈਰੇ ਉਚਿਦ ਦੇ ਧਾਕ ਹੋ ਸਾਨੇਤੁ ਬੇ ਜਾਕ ਕੁ ਫਲਾ ਪੁਤਾ ਦੇ ਪੁਤਾ ਦੀ ਨਕ ਤੀ ਵੇ ਮੈ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇ ਇਏ ਜਾਣ ਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਦੀ ਮੈ ਹਾਂ ਫਿਲ ਵੀਚ ਹਰ ਨੇ ਕੀ ਸਿ ਤਾਰਾ ਰਾਂ ਦੇਮੈ ਏ ਦੀ ਆ ਸਜਣ ਕਵਾਈ ਬੇ ਖਾਂ ਚੇ ਦਾ ਨਾ ਚਾਂ ਰੁ ਜਾਂ ਬੇਤੇ ਕੁ ਬੇ ਵੱਸ ਫਲਗ ਤੇ ਆਖਨਾ ਕੋ ਸੀ ਓ ਪੀਆ ਚਾਨ ਖੁਰੁ ਸੀਦ ਦਾ ਆਂਦੇਕੋਈ ਆਗਾ ਵੇ ਪੁਝਰੀਦਾਦੁਖਿ ਕਰ ਛੋਡੀ ਹੀਕਾ ਹੀਕਾ ਮੁਰੁ ਦਾਵੇ ਜੀਦਾਦੁਖਿ ਕਰ ਛੋਡੀ ਹੀਕਾ ਹੀਕਾ ਮੁਰੁ ਸੀਦਾਬੇ ਛਰਮਾਯਾ ਮੈ ਦੀ ਗੁਲਫਤ ਤਾ ਇਚੇ ਉਚਡਡ ਤਾ ਇਸ਼ਖਾਰ ਨ ਕਰਖਾਮੋਸ਼ ਬੇਠਾ ਮਜਬੂਰੀ ਹੀਂ ਮੈ ਤੁ ਬੋਲ ਨ ਕੇ ਲਾਚਾਰ ਨ ਕਰਬੀਲਕੁਲ ਫਖਰ ਖੁਦਾ ਕੁਂ ਨੈ ਧਾਦਾ ਕਰ ਤੋਬਾ ਹੁਂ ਇਨਕਾਰ ਨ ਕਰਖੁਰ ਸੀਦ ਦੀ ਨਸਲ ਤੇ ਕਾਪੀ ਏ ਖੁਲ ਰੋਖ ਜੁਲਮ ਤਕਰਾਰ ਨ ਕਰਇਨਕਾਰ ਨ ਕਰਇਹੋ ਮੁਦੀ ਨੇ ਭੈ ਰੱਖ ਸਾਂਆਪ ਦੱਨੀਲ ਤੀ ਸਾਂ ਤੇ ਇਦਾਤ ਬਡਾਈ ਰੱਖ ਸਾਂਆਪ ਦੱਨੀਲ ਤੀ ਸਾਂ ਤੇ ਲੀਲਜਾਤਤੇ ਲੀਲਜਾਤ ਬਡਾਈ ਰੱਖ ਸਾਂ