جاوید نسیقی
دو نفر خوشین چون
دو نفرین با یک دل
چشت خودش دریاست
کی دیگه میره ساحه
نگاه تصدات و خندت
دل خوشی هم زیاده
هر جا بریمی آمد
خودم پای پیاده
دنیا رو هیچ شد نمی خواب می خندی
انگاری رو ابرو مخمم رو ندیدی یه بارم چون دوست دارم
دلم داره میره بناته خودت بگو چه شاکه
دلمو جادو کرده که دور تو بگرده
منو با ری غمت نباشه دلمن از خداشه
که هر جوری میتونه کنار تو بمونه
دنیا رو بی چشت نمی خواب می خندی
انگاری رو ابرو مخمم رو ندیدی یه بارم چون دوست دارم
دنیا رو بی چشت نمی خواب می خندی انگاری رو
ابرو مخمم رو ندیدی یه بارم چون دوست دارم
کمال صداقت
