ਜੀਮੇ ਸਠੀਡੀ ਹੋਵੇ ਜੋਬਨ ਵੀਟੀ
ਜੀਮੇ ਸਠੀਡੀ ਹੋਵੇ ਜੋਬਨ ਵੀਟੀ
ਮਹੀ ਪੀਲਾਵੇ ਜੀਵਟਾ ਖਰਦਾਈ
ਜੀਮੇ ਪੀਗ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਆਖਰਦੀ ਉਨੇ ਗਲਵੀਚ ਬਾਂਪਾ ਖਰਦੀ
ਟੇ ਜੀਵੇ ਕਨੀ ਕੁਝਾ ਬਾਂਪਾ ਖਰਦੀ
ਟੇ ਮਹੀ ਪੁਰਲੇ ਹੋਟ ਮੀਲਾ ਗਲਦੋਈ
ਕੁਝਾ ਕੀਰ ਜਨਤ ਦੀ ਹੋਰ ਸਮੇਜ ਕੈ ਮੁਲਾ ਦੋਖੇ ਖਾਖਰਦ
ਨਾ ਬੋਲੇ ਟੇ ਕੀ ਆਖਾਂ ਹੈਕ ਵਾਰੀ ਬੋਲੇ ਭੋਵੇ ਸੰਵਾਰ ਮੇ ਜੀ ਆਖਾਂ
ਕੈ ਜਿਲਾ ਪਾਮਾ ਤੁਰਕਿਆ ਨਾਵਾ ਕੈ ਜਿਲਾ ਪਾਮਾ
ਕੈ ਜਿਲਾ ਪਾਮਾ ਤੁਰਕਿਆ ਨਾਵਾ
ਕੈ ਜਿਲਾ ਪਾਮਾ ਤੁਰਕਿਆ ਨਾਵਾ
ਰੋਜ ਤਵਾ ਨਾਵਾ
ਲੇ ਜੇ ਲੇ ਅਡ਼਼ਿਆ ਸਾਂਵਲਨ
ਜੇ ਲੇ ਅਡ਼ੀਆ ਸਾਂਵਲਨ
ਲੇ ਜੇ ਦੀ ਅਡ਼ੀਆ ਸਾਂਵਲਨ
ਕੈ ਪਨ੍ਚਰ ਟੇ ਰੋਵੇ
ਔੱ ਰੇ ਜੇ ਦੂਆਈ ਨਗਿਤੀ
ਲੇ ਦੇ ਸਾਂਵਲਦੀ ਖੈਰੋਵੇ
ਰਾਚ ਕੁਈ ਉਸਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇ ਖਾਨੇ ਕੂ ਰਸ੍ਤੇ ਧਾਲਾ
ਰੋਜ ਮਜੀਤੀ ਚੀਵਨਕੇ ਉਸਦੇ ਨਾਂਤਾ ਦੀ ਵਾਭਾਲਾ
ਰਾਚ ਕੁਈ ਉਸਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇ ਖਾਨੇ ਕੂ ਰਸ੍ਤੇ ਧਾਲਾ
ਰੋਜ ਮਜੀਤੀ ਚੀਵਨਕੇ ਉਸਦੇ ਨਾਂਤਾ ਦੀ ਵਾਭਾਲਾ
ਛਣ ਤੂ ਛੋਡਾ ਛਣ ਤੂ ਮੀਤਿਰਾ ਮੇ ਸੋਰੀ ਤਾ ਭੈ ਲਾਲ ਹੈ ਦੀ ਨੀ ਅਰਗਿਆ ਸਾਂਬਲ ਲਾਲ
ਲਾਲਿ ਹਵਾਦੇ ਕੋ ਛਣ ਮੇ ਤੇ ਛਰ ਤੂ ਈ ਉਡ਼ਗਾ ਚਾਵੇ
ਸਪਣੀ ਮਾਂ ਗੂ ਕੁਤਾਜ ਮੇ ਦੇ ਲਾਲੀ ਹੁਲਾਰੇ ਖਾਵੇ
ਲਾਲਿ ਹਵਾਦੇ ਕੋ ਛਣ ਮੇ ਤੇ ਛਰ ਤੂ ਈ ਉਡ਼ਗਾ ਚਾਵੇ
ਸਪਣੀ ਮਾਂ ਗੂ ਕੁਤਾਜ ਮੇ ਦੇ ਲਾਲੀ ਹੁਲਾਰੇ ਖਾਵੇ
ਆਜ ਸਮੀਲ ਤੇ ਪੇਰ ਮੇ ਤੀਕ ਦੇ ਖੁੀ ਤੁਮਾਰਾ ਖਾਲ ਹੈ ਦੇ ਲੇ ਅਡ਼ਿ ਆ ਸਾਂ ਵਲ ਲਾਲ ਹੈ ਦੇ ਲੇ ਅਡ਼ੀ ਆ ਸਾਂ ਵਲ ਲਾਲ
ਟੂਡੀ ਤੇ ਸੁਖੁਤ ਆ ਛਾਹਾ ਪੀਲ ਦੇ
ਦੀ ਦਾਰ ਦਾ ਘੁਟ ਪੀਲ ਵੈ ਗੀ ਆ ਕਲ
ਗੀ ਵੇ ਆ ਦੇ ਵੇ ਦੇ ਕੇ ਵੇ ਲੇ ਸਦਾ ਹਾਲ ਹੈ ਦੂਰ ਵਨਡਾਈ ਗੀ ਆ ਕਲ
ਕੋਈ ਦੋਰ ਤਨਈ ਜੇ ਫਰ ਪੋਵੇ ਏਹਸਾਨ ਈ ਹੋ ਭਰਮਈ ਗੀ ਆ ਕਲ
ਲਬ ਦੀਕ ਦੇ ਹਾਸ਼ਿਰ ਰੈਵੇ ਦੀਨ ਮੇਡਾਲ ਸਾਂਵਾਲ ਹਾਤੀ ਚੁਮਵਾਈ ਗੀ ਆ ਕਲ
ਕੋਈ ਕਲਾਰ ਛੋਲੇ ਦੇ ਆਦਾਪਿ ਬਨਗਈ ਹਾਤੀ ਚੁਮਨੇ ਵੇ ਝੋਲੇ ਦੇ
ਕਨਨਾ ਦੇ ਵੀਚ ਛੁਮਕੇ ਪਾਵਾ ਬੀਰੀ ਦੇ ਵੀਚ ਵਙਗਾ ਚੇ ਵੇ ਲੇ ਮੈ ਸ਼ੀਾ ਦੇ ਖਾਂ ਅਪਨੇ ਆਪ ਤੂ ਧਨਗਾ
ਕਨਨਾ ਦੇ ਵੀਚ ਛੁਮਕੇ ਪਾਵਾ ਬੀਰੀ ਦੇ ਵੀਚ ਵਙਗਾ ਚੇ ਵੇ ਲੇ ਮੈ ਸ਼ੀਾ ਦੇ ਖਾਂ ਅਪਨੇ ਆਪ ਤੂ ਧਨਗਾ
ਵਾਨੀ ਪਵਨੇ ਪਾਨੇ ਪਾਕੇ ਹਤਿ ਕਰ ਬਾਵਾ ਲਾਲ ਹੇ ਦੇ ਲੇ ਅਡ਼਼ਿਆ ਸਾਂਲ ਲਾਲ
ਲੈ ਮੁਲਕ ਨੂ ਧਾਵ ਦਾਏ
ਜੇ ਦੀ ਤੇ ਦੀ ਉਮਰ ਤਾ ਨੈ ਓ ਜੇ ਦੀ ਬਾਲੀ ਵੇ ਧਾਵ ਦਾਏ
ਉਤਦਾ ਮੁਖਡਾ ਸਾਂਲ ਰਾਵੇ ਹੋਰ ਨ ਕੇ ਵਲ ਦੇ ਖਾਂ
ਮੁਣਤਾ ਮੱਦ ਹਰੀ ਹੋਛਾ ਭੁਲਿਆ ਰਾਹੀ ਨ ਦੂਰਤ ਦਾਬ
ਦੀ ਲੇ ਅਡ਼਼ਿਆ ਸਾਂਲ ਲਾਲ
ਬਾ ਮਾ ਤੇ ਲਾ ਚੋਨਾ ਯਾਰ ਗਰੀ ਬਾਂਦਾ ਹੇ ਦੁਨੀਆ ਤੁ ਬਹੁਂ ਸੋਨਾ
ਕੱਜਲਾ ਪਾਮਾ ਤੁਰਕੀਆ ਨਾਮਾ ਰੋਜ ਤਵਾਰਾਵਾ ਲੇ ਹੈ ਦੀ ਲੇ ਅਡ਼਼ਿਆ ਸਾਂਲ ਲਾਲ
