Met mijn vriend ging ik uit wanden bij de zomerse vliet.Aan het water gleed ik uit en ik viel tussen het riet.Dacht u dat hij van me hield? Wel nee, hij redde me niet.En zo dreef ik op de stroom naar een verdronken verschiet.Ik was altijd al voorbestemd, tot diepe slaap in diepe water.Waar groen het zonlicht wordt gedemd en waar niets klinkt dan zacht geklaterd.Nu varen door mijn blonde haar de groene algen rode wier.En zo sluimer ik al honderd jaar als groene slaapster de rivieren.Nee, mijn vriend krijgt mij nooit terug, want ik ben hier nu getrouwd.Met een brazen bruidegom die als een man van mij houdt.Die mij met zijn vinden streelt als hij zijn schubben wat koud.En die hier uit riet en wier voor mij een bed heeft gebouwd.Ik was altijd al voorbestemd, tot diepe slaap in diepe water.Waar groen het zonlicht wordt gedemd en waar niets klinkt dan zacht geklaterd.Nu varen door mijn blonde haar.Waar groen het zonlicht wordt gedemd en waar niets klinkt dan zacht geklaterd.De groene algen rode wieren.Zo sluimer ik al honderd jaar als groene slaapster de rivieren.Honderd jaar sliep door een roosje in het slapende bos.Daarna kwam een prins voorbij en kuste haar eindelijk los.MuziekAch wie weet kust straks een prins ook op mijn bang weer een blos.En voert hij mij boven water op zijn stijverend ros.Want ook al was ik voorbestemd, tot diepe slaap in het diepe water.Ik wil weer graag eens ongeremd.Genieten van het zongeschade.En in mijn droom heb ik vannacht, de waterlelies kunnen horen.Die mij voorspelden lief en zacht, dat ik in het zonlicht word herboerend.MuziekMuziekMuziekMuziekMuziekMuziekMuziekMuziek