ਜੇ ਅਸਲ ਤੁ ਰਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਅਬਰਾਰ ਭੀਆਰ ਨ ਹੋਂਦੇ
ਨਾ ਤੁਟ ਦੇ ਦੇਲ ਇਸਾਨਾਂ ਦੇ ਨੇਤ ਰੁਹੁ ਬੇਜਾਰ ਨ ਹੋਂਦੇ
ਏ ਰੁਸਾਣ ਮਨੀ ਜਾਣ ਨ ਹੋਂਦੇ ਅਬਰਾਰ ਸ਼ੀਕਾਰ ਨ ਹੋਂਦੇ
ਛਾਲ ਛਾਲ ਕੇ ਮਾਰ ਵੀ ਛੋਡੇ ਆ ਦੀਪਨ ਦੇ ਧੇਰ ਭੀਮਾਰ ਨ ਹੋਂਦੇ
ਏ ਰਾਦ ਅਨਾਦਿ
ਕਾਤਿਲ ਗੁਸਰੀ ਰੀ ਹਾ ਲਰਜਾ ਤਾਨ ਪੇਤਾ ਬੇਚ
ਜੀਮੀ ਕੋਈ ਸ਼ਾ ਹਜਾਦਾ ਖੁਸੀਆਂ ਦਾ ਫ਼ਸੇ ਜੁਨਦੇ ਕੈਂ ਗਰਦਾ ਬੇ
ਮੇਡੀ ਜਾਨ ਲਬਾਂ ਤੇ ਆ ਗੈ ਹੈ ਉਂਦਾ ਸਿਰ ਹਾ ਗੋਦ ਜਨਾ ਬੇਚ
ਲਕ੍ ਗੁਰ ਮੁਨਵਰ ਦੀ ਆਖ ਖੁਲ ਗੈ ਨਾ ਤਾ ਜੇਂਦ ਮੁਕ ਗੈ ਹੈ ਖਾ
ਹਾ ਬੱਖਤ ਤਾ ਹੇਕ ਮੁਲਕਾਤ ਅਸਾਦੀ ਤੁ ਸਾ ਸਜਨਾ ਕਾਣ ਮੇਰਾ ਜੈ ਮੇਡੀ ਹਾ ਤੇ ਮੁਵਾਂ ਫਰਾਗ ਤਾ ਬੀਯਤ ਤਾਡੀ ਗਰਦ ਤਾ ਵੈਹਿਤ ਇਲਾਜ
ਬਦਲੇ ਹਾਲਾ ਤਾ ਬਦਲ ਗੈ ਤਾਡਾ ਛੋਣ ਨਜੀਰ ਮੀਜਾ ਜੈ ਮਾਜੂਲ ਹਾਕੇਮ ਤੇ ਪਥਰ ਵੱਸਾਮਾਂ ਤਾਡੀ ਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਅਜਾਕ ਰੀਵਾਜ
ਮੇਰੀ ਮਰਸ ਤਬੀਰ ਸੁਝਾਤੀ ਨੈ ਬੇਠਾ ਗਲਤ ਇਲਾਜ ਕਰੇਂ ਦੇ
ਜੇਡਾ ਹਾਤ ਨਾਦ ਹਾਂ ਤੁ ਚਵਤਾ ਹਾਂ ਉਹ ਵਲ ਵਲ ਆਂ ਛੀਦੇ ਦੇ
ਜੇਡਾ ਨੇਹ ਦੇ ਮੁਡ਼ਦਾ ਨਬਜਾਂ ਕੁਂਚਾ ਹਾਤ ਤੇ ਪੈਰ ਜੁਡੇਂ ਦੇ
ਰਫੀਕ ਦੀਦਾਰ ਦੇ ਬੁਖਿਆਂ ਗੋਂ ਬੇਠਾ ਅਰਬ ਦੇ ਭਾਕੀਆਂ ਦੇ ਦੇ
ਕੈਂ ਵੀਛਡੀ ਕੋਂ ਤੁ ਪੁਛਿ ਬੇਠਾ ਲੁਖ ਨੀਖਿਡ ਗਿਆਂ ਸੈਜਨਾਂ ਦੇ
ਲਬ ਖੁਲਦੇਆਂ ਨਾਲ ਤੋਫਾਨੀ ਰੂਪੇ ਚਿਦੇ ਤ੍ਰੋਟੀ ਪਾਂਜਨਾਂ ਦੇ ਅਖਿਆਂ ਦੇ
ਸ਼ੋਦੀ ਠਕੀ ਹੁਂ ਹੇਜਿਰ ਦੇ ਸਫਰਾਂ ਦੀਦ ਸੇ ਮਸ ਮਸ ਨੁਖ ਸਫਰਾਂ ਦੇ
ਆਖੇ ਦੇਖ ਹੈਆਤ ਨਸੀਬ ਅਸਾਦੇ ਸਂਗਰਾਲ ਗੈ ਹੋਰ ਕੀਨਾਂ ਦੇ
