Soms is mijn geluk onverdraaglijk en mijn hart klopt te hard en te snel
Gewoon als je lacht of me aankijkt en het allerliefst zou ik dan wel
De schoonheidscommissie bepraten dat al wat je doet wordt vermeld
Op pleinen en grachten en straten, op enorme marmeren platten
Waarop zou staan, hier liep ze en lachte haar haar in de wind
Hier voetbalde zij met een driejarig kind, hier stond ze uren te praten
Omdat ze het echt niet kon laten
Hier kocht ze haar schoenen en hier vond ze een cent
En hier kreeg ze keet met een damesagent
Hier zag ze voor het eerst van haar leven
De man die ze trouw is gebleven
Dan liep ik met zakken vol krijt door de stad, die gedenktekens langs en daarbij
Schreef ik dan iedere dag deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw
Trouwt van mij
Graag hield ik een monster collecte en bracht dan miljoenen bijeen
Om standbeelden te laten zetten van Venray tot aan Heerenveen
Die al ja al je gebaren, in brons en in marmer en steen
Voor het nageslacht zou bewaren
Zodat overdag
Duizenden jaren, men nog kon zien.
Hier danst ze, hier slaapt ze, hier zit ze op een fiets.
Hier doet ze haar haar en hier doet ze niets.
Hier drinkt ze thee met een soesje, hier zit ze in haar nieuwste blusje.
Hier kijkt ze tv en hier doet ze de was.
Hier is ze in bikini, hier in regenjas.
Hier leest ze een boek van Van Dreven.
Hier kust ze de man van haar leven.
Dan was ik bij elke onthulling present en ik stond op de achterste rij.
En ik drong me naar voren en riep deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw houdt van mij.
Maar *** alles zo.
Oh zo verkeerd zijn, wanneer je het zien zou, zou jij giechelen en gejeuneerd zijn.
En er niets van begrijpen daarbij, maar liefde laat zich niet verzwijgen.
En als ik ontwaak aan je zij, dan zeg ik heel stil bij mijn eigen.
Laat iedereen de zenuwen krijgen.
En ik zal blijven zeggen, al word ik stokoud en al vliegen de jaren voorbij.
Deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw, deze vrouw houdt van mij.