Sene
doksan dokuz on yedi Ağustos depremine ağıt irenler.
Türkiye çapında koptu bir fırgat.
Bu nasıl ölümdür?
Bu
nasıl afat?
Anneler bacılar ediyor feryat.
Böyle bir yazık
görmedim anam.
Anam.
Sekiz katlı finalar yerle bir oldu.
Çok canlar en altında
kaldı.
Anne kuzuları bağırarak öldü.
Böyle bir acı görmedim
anam.
Ayağa şaştı.
Halkımız korkudan sofağa düştü.
Yollar
kapandı, binalar uçtu.
Böyle bir yazı görmedim anam.
Kimisi misafirdi, kimisi asker.
Bizleri yaratan sen sabır ver.
Böyle imiş yazımız, böyle imiş kader.
Böyle bir zulüm
görmedim anam.
İzmit depremin mekanı oldu.
Bursa'yı İstanbul'u kalbinden
vurdu.
Avcılarda çok kişi can verdi.
Böyle bir kader
görmedim anam.
Yüce Yaradan uyardı bizi.
Bu acıya dayanmaz insanın özü.
Binlerce kişinin gülerdi yüzü.
Böyle bir zulüm görmedim anam.
Yaralı ölüm sayısı binleri açtı.
Zavallı halkımız telaşa
düştü.
Sabile süpürenler havada uçtu.
Böyle bir zulüm
görmedim anam.
Bu nasıl ölümdür bizlere zulüm görülmemiş böyle bir acı ölüm.
Gelin canlar buna bir hak verin.
Böyle bir yazı görmedim
anam.
Kimse bu dünyayı sahipsiz sanmasın.
Herkes erenlere bir hak versin.
İnanmayanlar artık imana gelsin.
Böyle bir zulüm görmedim anam.
Bazıları evliyalara inanmadı,
dağ başları bir dara gelmedi.
Alem dünyayı yedi kere salladı.
Böyle bir yazı görmedim
anam.
Erenlere
savuruları versin.
Ölen canlara Allah rahmet
eylesin.
Bütün milletimin başı sağ olsun.
Böyleymiş yazı,
böyleymiş kader anam.
Zefir turabiyemdir, emre karşı gelilmez.
Yetmiş dört ilimizin
yarası sarılmaz.
Emür büyük yerden karşı durulmaz.
Böyle
bir yazı görmedim anam.
Bütün Türk milletin başı sağ olsun
erenler.