Ξέρω καλά πως θα σε σκότωνα, μια νύχτα με πολλά χαμόγελαΕδώ σαν δρόμο στα χρόνια που λοχανόμουναΔεν εστιάζω σε σένα λοζάλιζόμουναΞενέρωσα που νωρίς έζησα το ονειρευόμουναΈχω τα μάτια μου στη γηΑυτή με αποκαλεί παιδί της μα ποτέ δεν ήταν εκείΔεν είδα κάτι να φωτίζει κι ας ανοίγουν οι ουρανοίΔεν σε ένιωθα κοντά μου μα είμασταν πάντα μαζίΖούμε, ξεχνάμε, μισούμε, αγαπάμε, πετάμεΜέρες περνάνε κι άθελα σε χαλάνε οι πουτάνεςΝα μην με κρίνεις ποτέ γείτονα ρουφιάνε δεν λυπάμαιΣε φοβίζει πιο πολύ ότι σε θυμάμαι ακόμαΔεν ψάχνω τι να γιορτάσωΨάχνω λίγο να αποδράσω απ' τον κόσμο που βάψες μαύροΣ' αγαπάω, σε θυμάμαι και σε κράζωΔεν αλλάζω τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου μπάζοΚι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξωΔεν λέμε φεύγω, λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχωΊσως να σε κάνω στίχο όταν έρθωΣε τείχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχωΚι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξωΔεν λέμε φεύγω, λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχωΊσως να σε κάνω στίχο όταν έρθωΣε τείχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχωΤο μάτι όντου η φωτιά στάθηΣε έναν στραπή μελάνη πέφτει μέσα στα δάσηΓιατί βαρέθηκε να ακούει η αγάπηΌσο ανεβαίνει πέφτει κατά από ανάγκηΕνώ γεμίζει σιωπηλά το φεγγάριΣε καταστρέφει μέσα του όνειρου τη ζάληΊσως πεθάνει θεούς και απλώνει μελάνηΜόνο από τη γη του πυρός με τα ξένια σάλιΠαγκυδευμένος σε ένα διάφανο δάκρυΝα ξεδίψα σε κάποια αθμή θα στεοχάδειΔεν το γοράει του ουρανού το σκοτιάδιΈχει το συμπανόλο στο νου του λιμάνιΌτι πιο σκοτεινές εγκλωβισμένος στον ΆκηΘα αφήσεις το μυστικό μονοπάτιΣε ύπνωτιζει γλυκά και πέφτει σε ένα αρκίΑθώς ανέγει το πέρασμα για τον ΆδηΣτην παγωμένη μου γυνήθα με τους νεμονέςΚαι παγωμένος απ' όλες τις εποχέςΣτις διαδρομές μου πεθαίνουν οι εραστέςΚαι θα πνίγει εις τη λιμνή με τις ευχέςΚι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξωΔεν λέμε φεύγω, λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχωΊσως να σε κάνω στοίχο όταν έρθωΣε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχωΚι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξωΔεν λέμε φεύγω, λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχωΊσως να σε κάνω στοίχο όταν έρθωΣε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχωΣκέψ' ακόμα στο μυαλό μου σαν τότε που χάθηκαΓυρίσαν άποδα τον κόσμο και δεν άλλαξαΣαν να κοιτάς λόξαΤα συναισθήματα σου πέφτουν σαν ψυχάΛες πως να πνίξουνε τη θάλασσαΚι όσο ακουμπά λεφτά, νιώθεις εντάξει τώραΝα με πουλήσεις δυο φορές για πιο τρελά ποσάΠρώτα χαμόγελον το θύμα ξαπατάς καλάΊσως χαλίψει το κενό σου τα μεσάνυχταΔεν μ' ακουμπάς απλά, μη μου μιλάτε κανΘέλω να δώσω star πετάς τα χαμηλά πετάνΣε πνίγει η θλίψη μου, πιονίζει θείος τον πλανήτη μουΝα κογαλάς ως πάνω απ' τη βαρύτηταΠηγαίνω αντίθεταΚάθε κατεύθυνση που πήρες είναι δρόμος που δεν διάλεγα με τίποταΠες στην ακτίνα μου, δεν είσαι εσύ κοντάΜπορώ και δεν υπνοβατώ, δεν χάνω βήματαΚι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω, δεν λέμε φεύγωΛέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχωΊσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω, σε τείχο πέφτωΝα σε δω θέλω και νέα σου δεν έχωΚι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω, δεν λέμε φεύγωΛέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχωΊσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω, σε τείχο πέφτωΝα σε δω θέλω και νέα σου δεν έχωΥπότιτλοι AUTHORWAVE