Τι περιμένουν από εμάς, λες και τους χρωστάμε κάτι, γαμνιόλεςΓράφω σαν να είναι Νοέμβρης, γράφω σαν να είναι ΔεκέμβρηςΌταν όλα πάνε καλά τον χειμώνα δεν περιμένειςΒαράνε τα μπάσα μου πάλι μα γείτονες δεν έχουν εαπορίαΞέρουν τι μάτι προσωπεύει και δεν μου ταιριάζει μόνο κατοικίαΤο χέρι μου με μάτα πάλι, το λάθος δρόμο έχω πάρειΠως θα μ' αρέσει το φως άμα δεν πολεμήσω σ' αυτό το σκοτάδιΠολλοί μιλάνε για εμάς, λίγα θα πούμε για εκείνουςΈμαθα από τους πολλούς, γι' αυτό έχω στο κύκλο μου λίγουςΠερνάω μαζί σου το χάραμα και σε στα φλόγα τα μάτια σου λάμπουνΠίνουν κρασί στο όνομά μου, εγώ το χεινώ κάτω για αυτούς που με θάβουνΘα φτάσω εκεί που μπορώ και στην πούτσα μου όλοι οι άλλοι που φτάνουνΓια σένα θα κάνα τα πάντα και δεν δίνω μία, οι άλλοι τι κάνουνΘέλουν να δεις ο ήλιος, παλεύω να ζήσω, να το ξαναδώΘέλουν να μιλώ αυτός μου, τι πρέπει να κάνω, τι πρέπει να πωΤη μία με παρεξηγούν, την άλλη με κοιτάνε λες κι είναι θεόΚι εγώ το τρέχω, το τρέχω, το τρέχω σαν να δάμαι το 100Στην κόντρα κανείς, μόνο εμείς, μας μεγαλώσαν οι δρόμοιΠάντα θα είμαστε μόνοι, δεν σας έχω ανάγκη συγγνώμηΣτην κόντρα κανείς, μόνο εμείς, μας μεγαλώσαν οι δρόμοιΠάντα θα είμαστε μόνοι, δεν σας έχω ανάγκη συγγνώμηΠοτέ δεν θα μάθουν τι έχει μέσα το κεφάλι μου πραγματικάΣτον πίνακα πάνω κι εμένα κι εσένα μαυρή καλαθήκια κενάΑτέλειες που δεν θα αλλάζουν ως ό, κι αν κοιτούσα ξανά και ξανάΑλλά δεν θα ήταν όλα ωραία, αν ήταν όλα σωστάΓράφω σαν να είναι Νοέμβρης, γράφω σαν να είναι ΔεκέμβρηςΌταν όλα πάνε καλά, τον χειμώνα δεν περιμένειςΓράφω σαν να είναι Γενάρης, γράφω σαν να είναι ΦλεβάρηςΓράφω για πέντε κι εσένα θα, το πάμε όπου γουστάρειςΓράφω σαν να είναι Νοέμβρης, γράφω σαν να είναι ΔεκέμβρηςΌταν όλα πάνε καλά, τον χείμωνα δεν περιμένειςΓράφω σαν να είναι Γενάρης, γράφω σαν να είναι ΦλεβάρηςΓράφω για πέντε κι εσένα θα, το πάμε όπου γουστάρειςΓράφω για άμερφες μέρες, έρχονται με όπλα και σφαίρεςΜάνα να μην με φοβάσω όταν βγαίνω μεθάω και αρχίζω στις τρέλεςΤρέχω τα βράδια και να με, όλα γύρω μου γυρνάνεΜέσα από εμπόδια και δυσκολίες μαθάμε να μην σταματάμεΓράφω και ζω, δημιουργώ, καλύβω αυτό το κενόΜια θα με δείτε κάτω στα πατώματα και μια στον ουρανόΘα μπω απευθείας, δεν υπολογίζω κανένα γαμοιό λιεχθρόΉ θα με τελειώσουν για πάντα ή θα με κάνουν πιο δυνατόΚαι θα μάθουν τι έχει μέσα το κεφάλι μου πραγματικάΣτον πίνακα πάνω και εμένα και σένα μαυρή καλαθήκια και ναΑτέλειες που δεν θα αλλάζουν όσο και αγκητούσα ξανά και ξανάΑλλά δεν θα ήταν όλα ωραία, αν ήταν όλα σωστάΓράφω σαν να είναι Νοέμβρης, γράφω σαν να είναι ΔεκέμβρηςΌταν όλα πάνε καλά των χειμώνα δεν περιμένειςΓράφω σαν να είναι Γεννάρης, γράφω σαν να είναι ΦλεβαρίςΓράφω για μένα και σε να θα, το πάμε όπου χωστάρειςΓράφω σαν να είναι Νοέμβρης, γράφω σαν να είναι ΔεκέμβρηςΌταν όλα πάνε καλά των χειμώνα δεν περιμένειςΓράφω σαν να είναι Γεννάρης, γράφω σαν να είναι ΦλεβάριςΓράφω για μένα και σε να θα, το πάμε όπου χωστάρεις
