Als alles even instort,
je reden om te leven
Zo opeens de hel op aarde, alles lijkt voor niks
Want net dat wat voor altijd leek,
is helemaal aan vlakken
De grond zakt je weg onder de voeten
En dan, ja wat moet je dan toch,
schrijden en weer doorgaan
Maar begrijpen was niet, want waarom is dat zo?
Ging pijlkeuren trekken,
ongeluk maar ook geluk
Uiteindelijk is alles tiederlijk
Zul ze zinnen en de man,
die niet altijd bestaan Wat bestiet zal ooit vergaan
Zul ze zinnen en de man,
zul ze zinnen en de man Hebben ooit hun hond die staan
Alles hebbend iets van gaan Zul ze zinnen en de man
Zul ze zinnen en de man Niks bestiet voor altijd
Zul ze niet zinnen en de man
Over een jaar of vijf miljard,
zal de zonne zwelven
En zwelgt hij de aarde op,
en dan dus ook de mannen
Van die grote vuurbal,
blijft er dan niet veel meer over
Zo denken ze,
dat het ooit zal gaan
Maar daar krijgen wij niks van met,
tenminste mij niet hopen
De hele wereld krijgt dan dus,
eerden zijn in het echt
En als ik zo aan het denken ga,
als het niet zo goed gaat even
Krijg ik gek genoeg, om eens weer zin in leven
Zul ze zinnen en de man,
die niet altijd bestaan Wat bestiet zal ooit vergaan
Zul ze zinnen en de man,
zul ze zinnen en de man Hebben ooit hun hond die staan
Alles hebbend iets van gaan Zul ze zinnen en de man,
zul ze zinnen en de man
Niks bestiet voor altijd Zul ze niet zinnen en de man
Zul ze zinnen en de man, die niet altijd bestaan
Wat bestiet zal ooit vergaan Zul ze zinnen en de man,
zul ze zinnen en de man
Hebben ooit hun hond die staan Alles hebbend iets van gaan
Zul ze zinnen en de man,
zul ze zinnen en de man
Niks bestiet voor altijd Zul ze niet zinnen en de man