ცსარიელ დუქანში, შევიბ ლითხეს,მეც გავიზიარებ ნიქალას ბერც,ო შენზე ოცნებას განდელმის რა,შენუკვეს ხვისი ხარ და მაგვიანდა,რად აღარ მასველებ, რად მიბნე გზეს,რად ამდემნები ხარ როგორც სინთვრალებ.მოთით ქოსიზ მაღში მიცდიდიშე,მაგრა მეც უხელად დავიგნიანე.ეს მთვარე ჩენს ბეთში ჩაიკდევსთას,დამთების გადახმა მოიკლავსთავს იმ ნათალჯი ქაში.გვინის ბაგეს ვამშეს ვასმეუხე დავიკვიგანე.რად ამ კლავრად მიცვა ამიანებს,ამ გზაზერატომ ხაცშა მოიარე.ოშენ ზევოს ნებას განდენის რაშე,კვეს ვისი ხარ და მაქვი განდა.შემს იყით მაინ წერე მაქსკზა,მეუფედ პავის შერა მხასვა,იქნება ხლავე გაუთ გეწას.სიქვდილს გირატომ ხას და გვიანდა.ოშენს ეოს მებას განდელ მისრა,შენუკვეს ვისიყა, და მაგვიანდა.შენუკეს ვისიყა, და მაგვიანდა.
