ਦਾਸਤਾਨ ਸੋਣੀ ਮੀਬਾਲ ਸਾਟੇ ਸੋਣੇ ਤੇ ਮਨ੍ਮੋਣੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਲੋ ਕਹਾਣੀ ਮੀਂ
ਬੱਲਖ ਬੁਖਾਰੇ ਦਾ ਇਕ ਸਦਾਗਰ ਇਸਦ ਬੇਗ ਗੁਝਰਾਜ ਸ਼ੇਰ ਵੀਚ ਆਕੇ ਤੁਲੇ ਕਮੇਆਰ ਦੀ ਤੀ ਸੋਣੀ ਦੇ ਇਸਕ ਪੁਛੇ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁਟਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
ਤੇ ਜਦੋਂ ਪਲੇ ਕਖ ਨੀ ਰੇਂਦਾ ਤੇ ਕਮੇਆਰਾਂ ਦਾ ਕਾਮਾ ਬਣਕੇ ਉਨਾਂ ਦੀਆ ਮਜਾਂ ਚਾਰਣ ਲਗ ਬੇਂਦਾ ਹੈ
ਤੇ ਇਸਦ ਵੇਗ ਤੁਂ ਮੈਂ ਵਾਲ ਬਾਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਮੇਆਰਾਂ ਨੂੰ ਉਦੀਆ ਕਰਤੂਤਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਨੂੰ ਤਕੇ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਰੋਂ ਕ�
ਤੱਕੇ ਮਾਰ ਕਮੇਆਰਾਂ ਨੇ ਉਖਾ ਦਿ ਦਿਤਾ ਮੈਂ ਵਾਲ ਬਰਿਆਜਾ ਰੋਜਾਂ ਨੋਂ ਦਾ
ਤੱਕੇ ਮਾਰ ਕਮੇਆਨਾ ਨੇ ਓ ਖਾਡੀ ਦੀਤਾ ਮੈਇ ਬਾਲ ਪੁਰੀਆ ਜਾਰੋ ਜਾਰੋਂਦਾ
ਤੇਰੀ ਪਿਸ਼ੀਲੀ ਅਦਬ ਦੇ ਓ ਨਾਰ ਛਲੇ ਸੋਨੇ ਆਰ ਦਾ ਵੇਖ ਦਰਿਬਾਰੋਂਦਾ
ਦੀਤੇ ਦੋ਷ਟਾ ਮਾਲ ਓ ਂ�ジਾਣ ਹੋ ਸੂ ਤੂਨ ਟੂਨ ਕੇ ਗਲੀ ਓ ਬਜਾਰੋਂਦਾ
ਜੀਥੇ ਦੋਟਾ ਮਾਲ ਓ ਉਜਾਡ ਓ ਸੂ ਟੂਣ ਟੂਣ ਕੇ ਗਲੀ ਓ ਬੈਜਾਰ ਨੋਂਦਾ
ਕਦੀ ਆ ਪੀਛੋ ਕੀਨੇ ਓ ਸਜੀਨਾ ਦੇ ਜਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਨਾਲ ਓ ਦੀਵਾਨ ਨੋਂਦਾ
ਕਦੀ ਆ ਪੀਛੋ ਕੀਨੇ ਓ ਸਜੀਨਾ ਦੇ ਜਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਨਾਲ ਓ ਦੀਵਾਨ ਨੋਂਦਾ
ਰੋਂਦੇ ਅਸੀ ਜਲੇ ਓ ਬੱਤੇ ਯਾਰ ਸਾਡਾ ਯਾਰ ਸਾਡਾ ਆ ਹੋ ਯਾਰ ਸਾਡਾ ਸਾਡਾ ਰੇ ਤੁਲਾ ਏਕਾ ਮੇਆ ਰੋਂਦਾ
ਰੋਂਦੇ ਅਸੀ ਜਲੇ ਓ ਬੱਤੇ ਯਾਰ ਸਾਡਾ ਯਾਰ ਸਾਡਾ ਆ ਹੋ ਯਾਰ ਸਾਡਾ ਸਾਡਾ ਰੇ ਤੁਲਾ ਏਕਾ ਮੇਆ ਰੋਂਦਾ
ਜਲਨਾ ਕੇਰਿਆ ਸੋਨੀ ਏ ਤੁਮ ਗਈਆ ਦੀਲੋ ਨਾ ਤੁ ਪੈਡਿਏ ਨੀਡੋ ਲੀਨਾਹੀ
ਤੇਲੋ ਨਾ ਤੂ ਪੈਡੀ ਏ ਨੀ ਡੋਲੇ ਨਾਈ
ਓ ਨੂ ਕੀਆ ਕੀਸੇ ਦੇਆ ਮੇਨਿ ਆਦਾ ਜੀਨਾ ਆਪਿਨਾ ਯਾਰ ਪਰੀ ਜੋਲੇ ਨਾਈ
ਓ ਨੂ ਕੀਆ ਕੀਸੇ ਦੇਆ ਮੇਨਿ ਆਦਾ ਜੀਨਾ ਆਪਿਨਾ ਯਾਰ ਪਰੀ ਜੋਲੇ ਨਾਈ
ਮੱਤੀ ਦੇਰ ਗੇ ਮੀਤੀਆਨੀ ਮੱਲੇ ਵਾਲੇ ਓ ਤੇ ਕੂਪੀ ਦੇਬਾਨ ਤੇ ਨਾ ਕੋਲੇ ਨਾਈ
ਮੱਤੀ ਦੇਰ ਗੇ ਰਾਲੇ ਕਮੇ ਆਟੇ ਨੂ ਓ ਤੇ ਹੋਰ ਨਾ ਫੋਲੇ ਨਾ ਨੀ ਫੋਲੇ ਨਾਈ
ਤੇ ਮ੩�ਨੀ ਗਾਂਦਨ ਵਚਿ ਜੱਨਾ ਸਾਈਆ ਤਾਰੀ ਕਣ ਦੇ ਨੀ ਜਦੋ ਤੋਂ ਲੀ ਨਾਈ
ਕੁਡੀਏ ਰੈਜਾਂ ਚਾਕਿ ਦੇ ਇਸਕੀ ਕੋਲੋ, ਇਸਦ ਖਾਕ ਦੇ ਵੀਚ ਨੀ ਰਾਨੀਏ ਕੈਹੁ
ਕੁਡੀਏ ਰੈਜਾ ਚਾਕੀ ਦੇ ਇਸ਼ਕੀ ਕੋਲੋ ਇਸਦ ਖਾਕ ਦੇ ਵੀਚੀ ਨੀ ਰੈਲੋ ਨੀਏ ਕੈਉ
ਮੀਕੀ ਪਤੀ ਏ ਮਾਰਦਾ ਈ ਜਾਗ ਮੇਨੇ ਪੇਛ ਲਗ ਬੇਨੇ ਨੀ ਕਾਮੇਂ ਜਾਨੀ ਏ ਕੈਉ
ਪੋਜੀ ਪੋਜੀ ਪਗ ਦੀ ਮਟਵਨੀ ਏ ਕੈਉ
ਚੇਦੋ ਆਮਕਾ ਸ਼ਾਮ ਨੀ ਚਾਮਿ
ਨਾਲ ਖੈਕੇ ਓਦੇ ਨੀ ਬਨਾਨੀ ਏ ਚੋਂ
ਜਦੋ ਆਂਗਾ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਨੀ ਚਾਰ ਮਂਗੁ
ਨਾਲ ਖੈਕੇ ਓਦੇ ਨੀ ਬਨਾਨੀ ਏ ਚੋਂ
ਓਤੇ ਚਾਕੇ ਨੀ ਮੈਮਾਨ ਸਾਡਾ
ਮੈਮਾਨ ਸਾਡਾ ਓਦੀ ਸੇਜ ਨੂ ਕੇਉ ਨੀ ਬਛਾਨੀ ਏ ਤੋ
ਮੈਮਾਨ ਸਾਡਾ ਓਦੀ ਸੇਜ ਨੂ ਕੇਉ ਨੀ ਬਛਾਨੀ ਏ ਤੋ
ਸੋਣੀ ਮਾਨੁ ਸਮਜਾਂਦੀ ਏ ਕੈਂਦੀ ਏ
ਮਾਂ ਗਾਲ ਸੁਨੇ ਮੀ ਦੇ ਜੋਰ ਤੇ ਉਸਰ ਨਾ ਨੀ ਛਾਪਿਦਾ ਏ ਵਾ ਮੇ ਹੋਨ ਲੀ ਰਾਂ ਗਾਲ ਪਾਇਆ ਨੀ
ਮਾਰਿ ਪੀਰ ਪਾਕੀਰ ਨਾ ਨੀ ਛਾspecific�ਿਦਾ ਏ ਵਾ ਮੇ ਫੀਰ ਨਾ ਨੀ ਛਾਪਿਦਾ ਏ ਵਾ ਮੇ ਫੀਰ ਨਾ ਨੀ ਛਾਪਿਦਾ ਏ ਵਾ ਮੇ ਫੀਰ ਨਾ ਨੀ ਛਾਪਿਦਾ ਨੀ
ਗੁਤਾ ਛਪਰ ਨਾ ਬਾਗਾ ਵੀਚ ਆਯਾ ਨੀ
ਚੇਡੇ ਜੱਂਗ ਮੇਦਾਨ ਦੇ ਨਾ ਰੈਨ ਗੁਝੇ
ਕੋਮ ਜਾਂਤੀਆ ਦੂਰ ਲਡਾਯਾ ਨੀ
ਚੇਡੇ ਜੱਂਗ ਮੇਦਾਨ ਦੇ ਨਾ ਰੈਨ ਗੁਝੇ
ਕੋਮ ਜਾਂਤੀਆ ਦੂਰ ਲਡਾਯਾ ਨੀ
ਚੇਡੇ ਚੈਨ ਨਾ ਈਦ ਦੇ ਓ ਰੈਨ ਛੁਪੇ
ਕੋਮ ਜਾਂਤੀਆ ਦੇ ਨਾ ਰੈਨ ਛੁਪੇ
ਕੋਮ ਜਾਂਤੀਆ ਦੇ ਨਾ ਰੈਨ ਛੁਪੇ
ਮੇਨੁ ਸਾਪ ਨਦਨ ਤੁ ਆਮਨੀਏ
ਆਮਨੀਏ ਆਹੋ ਆਮਨੀਏ
ਆਕਾ ਨਾਲ ਮੈਵਾਲ ਦੇਡਾ ਯਾਨੀ
ਮੈਵਾਲ ਮੈਵਾਲ ਮੈਵਾਲ ਮੈਵਾਲ