Dışarıda bahar geldi karıcının bahar
Dışarıda bahar geldi karıcının bahar
Dışarıda bozkırın üstümde birdenbire
Oh,
taze toprak kokusu, kuş sesleri vesaire
Dışarıda bahar geldi karıcının bahar
Dışarıda bozkırın üstümde vırıltılar
Ve içerde
artık böcekleriyle canlanan kerevet
Suyun olmayan testi
ve sabahları çimento'nun üstünde güneş
Güneş
Güneş
Yıllık her gün ölü
vaktine kadar Bana yakın,
benden uzak
Dönerek,
ışığı duyarak yürür
Ve gün
ikindiye döner,
gölgeler düşer duvarlara
Başlar tutuşmaya demir pencerenin camı
Dışarıda akşam olur bulutsuz bir bahar akşamı
İşte içerde baharın en kötü saati budur asıl,
velhasıl
O pul pul ışıltılı derisi ateşten gözleriyle
bilhassa baharda ram eder kendine
İçerdeki adamın hürriyet denen isveç
bu bir tecrübe sabit karıcım
Bir tecrübe sabit