Ég brá mér á dansjarum daginn, því það burt var einn lífið heima.Mér langað að sjá hvað ég segi og sjá hvað það hefði að geima.Það rátti æskans í nóðun og eldurinn snart við hinn forðni.Ég satar í dagleislu draumi en stagurinn ljómaða morgni.Þar dansuðu dyrlegar megar, við dáður ykkar skröytkletta sveina.Ég undi mér ist út í hortni sá einisem hafðu ekki nöyna.Með brustin og armana bera.Og blagtandi lokkan að mjúkum.Að horfa á þar himnesku kydjur er hugun og lakning þeim sjúkum.La la la, la la la la la la, la la la la la la la, la la la la la.Jæðunum holgaði blóðið og eldraðu varirna glóðu.Og raugunum báðum í eigi á starflossarni stóðu.Það brenduð sér beintinn í brjóstinn og brenduð hjortun þar inni, þeir brenduð sér gegnum götin á gamlu treyjunum inni.Hala, hala, hala.