किर्तन रुपाने साधर करता है श्वशहीर बाबा साहिब देश्मू
मंगल वेडा और मंगल वेडे यागावी दामाजी पंताना तितला कारबार पहान्या करता शाहन पाठून दिला
बादशाच अद्ने वरून मंगल वेडे मुक्कमी ढमाजी आलेले तितला लोकासी त्यंच हितगूज चालूय
अध्माजी पादुरंगाच भक्त उरलेला वेला मदे पादुरंगाच भजना मदे काल घलवाईता
विधला विधला Please Be Clear

Please Be Clear
Please Be Clear
Please Be Clear
Please Be Clear
धरा विधर विधर विधर विधर विधर विधर विधर विधर विधर विधर
विधर विधर विधर विधर विधर
जनावर जान्ची उपाशी मरताथ
मेग राजान केला होगाथ
मुला बालाचे
मुला बालाचे हाल होताथ
नागरून जमीन कालताथ
पौस पड़लेला नहीं
भयानक दुशकाल
पौस पड़लेला नहीं
डुशकाल अचि छाया दैशाला
छाया दैशाला
पानी ना मिलेला कौनाला
धन्या न कोटार भरलेला
सरकार न जमा केलेला
सरकार चा कोटा धन्य होता
लोक अन्ना पान्या अचून चर्पणेतोते
दमाजी पंताला विनंत केली
पंत अमाला चक्ताईलाची काई सोय करा संगा बादशाला दमाजी न सर्वाला दिलासा दिला
दिलासा दिला सर्वाला दिलासा दिला सर्वाला दिला सर्वाला संग तुबाशाला संग तुबाशाला
तुमका पोड़ा पनेची सोय करील नीरूप धल्ला बादशाला नीरूप धल्ला बादशाला भीदर नगर आला भीदर नगर आला तिकलूरों
दामाजीला निरोग काई आला, दामाजीला निरोग काई आला, तर तुम्हाला काई जादा दाम मिलता से, फाइदा होता से, तर हे दिउंडा का, असा उत्तर एताच,
तर या गोर गरिवाचों पैशे कुटले, दामाजीला प्रस्ण पल्ला, काई करावा अपन, अन्मग दामाजीला अपल्या घरात आसनारो धान्य सर्वकाई लोगाना वाटून डागले,
गरात आसनारे धागीने दून डागले, पत्नी च्यांगावर एक पातल ठेवलो, वाटून डागले, याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
याच्याद काई विग्न संतुशी मानसा उती,
पंगा पंगा पंगा पंगा पंगा
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
भोजन कराल
मुण्डा से बनल डोक्याला, फटका अंगर का घतलेला, गोंगड टाकल पाटीला, अता मदे घेटल काटीला,
अता मदे घेटल काटीला, फटका जोडा पायता है, आणि देवा नी कुनाचा सोंग केला मना, दामाजी साथी महारवगा जाला,
या देशा मदे आरा देवा ने ही जगाला दाउन दिला उता, महार नहीं, मांग नहीं, चामबार नहीं, सगली माझी स्वरुपा है,
देवा नी महाराचा रुक गेतला, आणि उठे गले,
बादशाचा दर्बारी गेला, जुहर माई बाप जुहर, मी दामाजी चा महार,
मालाट, मी दामाजी चा महार आए,
जुहर माई बाप जुहर, मी दामाजी चा महार,
दामाजीन मला कामगिरी सांगितली उती, पण माझा संसाराट महतार पणी जमला नहीं आला, मला कला माझा मालकाला धरून आला है, गुनेगारी धन्याची काई नाही जी।
गुनेगारी धन्याची काई नाही जी, दुष्कालात लोकमरती करून हा विचार, गुनेगारी धन्याची काई नाही जी।
दुष्कालात लोकमरती काई नाही जी, दुष्कालात लोकमरती करून हा विचार, गुनेगारी धन्याची काई नाही जी।
गुनेगारी धन्याची काई नाही जी, दुष्कालात लोकमरती करून हा विचार, गुनेगारी धन्याची काई नाही जी।
दुष्कालात लोकमरती काई नाही जी, दुष्कालात लोकमरती काई नाही जी।
दुष्कालात लोकमरती काई नाही जी, दुष्कालात लोकमरती काई नाही जी।
वित्वाहे माझनाव पंडर्पुर गाव, मालकाचा निरो ग्यून आलो, मालका तचनिरो ग्यून आलो, माझ़ा मालकाचा निरो बोता, याला चारा वैव हला, आल मनून्नी याला वैव हला, अलो, मालकाचा निरो भ्यून आलेला है।
दामाजी आहे संतम, दामाजी भार मोटा संत है, मी त्याता नोकर है
विटू, तु किती चान आईस, तुझा मालक तुला काई देतो
बादर्शानी प्रस्ण करताथ, या विटू महरान एक बोंट दा काउला
एक लक्ष देतो
एक लक्ष तनका मला विटू बोलला, बादर्शान हातवर केला
दोन बोंट दाउली विटूला, दोन लक्ष देतो
विटून हलवी, विटून काई केला अपनी मान हलावली
दो इतन कोते मला
तो इतन नकोते मला आनी एक लक्षे स्थिवडे बज़ाल
नाही करलो बगा बादशाला नाही करलो बगा बादशाला
वीनंती करतो वीटूला वीटू मारा लाजे
वीटू मारा लाजे रहा जेजे
तुम्छा दोईत नको ये बादशाला काय करना
एवडे आदबादशाची आन्दली मुलगी जल्मांधी बादशाचा जवार उती
आदती काय मनता है अबाजान वीटू कितना अच्छा है
बेटा वीटू को तुमने देखा हो अबाजान वीटू अच्छा है
मुझे, मुझे तिकना लगा
अबाजान, मी तुमाला पहुँचकते
अबाजान, मी सर्वाला पहुँचकते
या विटूला वगितला
अण्मग मात्र भादशाला वटला
कि हाँ विटूल सदा सुदा मनुस नाई
एवडे आज विटूला मुझरा केला
आणि निभुन गेला
दर्वारी आणल पंताला
जखन मेला दमाजी
कहिट करुं दर्वारा तांताच
भादशा उठुन भारायला
धक्क बसला भादशाला
धक्क बसला भादशाला
और काई भनताई
दमाजी पंत
हमची चुक भूल लाली
हाथ जोड़ुन दमाजीला
बादशा तो भूलू लागला, भादशा तो भूलू लागला, ख्षमा करा तुम्ही अम्माला, ख्षमा करा भी तुम्ही अम्माला
शिबाई विचार करता है, तामेला पकड़ू नानायला सगिड़ान बादशा हाथ जोडता है
अभी अभी विटु माहरा आयता गया, विटु माहरा आयता हो गया, ही तेनी पाउती ली
सर्व माहरा जो माल विकला, अन्लेली रक्कम अम्चा खशिन्यात तेनी जमा केली
दामाजी पंताचे डोले पूरी
पानेन डबडबले, पंधरी नाता
अमी, अमी तुम्चा साथी सवसार सुनू शक्लो रहा
पोट बर्ण्या साथी डोक्री केली
पण तुमी मात्र अम्चा साथी महार जाला, विठला, विठला, विठला
ही क्या बात है, धन्या
साक्षात पंधरी नात
माहराज्यारुप्यूरीता आला
तो तुम्हारा नोकर नहीता
नहीता मालीग
कोनता
विठू, विठू, विठू, विठू, विठू, विठू, विठू
मुझे विठूक देखला है
फिर देखला है, फिर देखला है
विठु किता अच्छा था, अबा जान, विठुको बुलाओ ना, बाशाच्या मुलीचा आवाद आला, अनि संगितल, दामाजी, तुम्जा विठुल अमाला ढोले भरूं बगाईचा है, दामाजी ने संगितल मीच पहिला नाई, तुम्ही भाग्यशाली आहाथ, अन्मरूं
तुम्हाला पहला मैला, बगू, बोलू अपन्देला,
तरे तरे तरे तरे
फंले भी तरे भी तरे भी तरे भी पतकी