مجھو گودا رونا
اُت کو چل جائی اپنے مقصوم سے آہنوں
کیوں نت اوقات دے میرے دینا ہری سیت دے ڈلے شاہ نوں
کسے سجان وین سجان براروں دن
بندہ بکھے ہر لہ پان
تو جو لگ دے آویچ ودا فرق گفتے میں کیوں دے سجان رونا
اے ڈادا بھیڑا کیتے
جدو ساپنا ہے اے ڈادا بھیڑا کیتے
جدو ساپنا ہے کھر کچھ بکھا دے آدھا ہو رہا ہے اے ڈادا
اے ڈادا کیتے
جدو ساپنا ہے
بے لاس تیری شقصیت دے
اسی یار پجاری ہسے
دتی پلکاں نال جناب دے درتوں
ساری عمر بہاری ہسے
قد اوکھی تیری سانگ نالی
عبرار او ساری ہسے
ہاتھ تانگ ہاجان کے سٹ گتے
کئی اور بیماری نال سے
تینو چنگیں چھل گئے اے سکھو چنگیں چھل گئے
تینو چنگیں چھل گئے اے سکھو چنگیں چھل گئے
جی کے ہتھانے تینو چنگیں چھل گئے
تینو کیری چنگیں آوے پی مرائے رب
میڈا کی تیرے رب
روح سر پی جائے او دی او دل کل
شلو خات چا لکھ کے گھلا
لکھ اس دا ذہن تکانے ویسی جدہ پڑ سی میری آنگل
آکھیا دے او دی ویچ رنیا
جی وی شہ و دریا دیا چھلا
چھلا ستن خوابت یاد آوس تمیاں کے مدن تیول
گل دوی نا ہوسی
جیڑ دے جسانے گل دوی نا ہوسی
جیڑ دے جسانے تیرے نامیں لکھے ہائے تیری رسائیں
رب میڈا کی تیرے
دھپ دینی چھوڑیں وین کوئی چھانتے پردہ بودھ نہیں
آج مونتے لگین ترچن جتنے تایں پوندی دشمن سجاندی سوڈھ نہیں
کدی کم کمزور آوے دل
مشتاک ہمہ تنہودھ نہیں
جیڑی پھاوے پائی ہوئے سجاندی وین جاگوں جمدے دوتھ نہیں
آج کئی دے سر تیرے وستی پئی
کلہ اتبار دے کپ نہیں
وچھوڈھوڈھ نہ کم دے لب پوندن کر کہی دے مہن تاں تھاپو نہیں
کون آ جائے بھند لے سجانو
مشتاک سگندہ نب نہیں
کچھ کول ہوئے تاں سجان کو جا گاتے لانا لڑ دے ساپ نہیں
ایک واری لنگیا
لنگیا تم ساتھ رہے