માળી જગ્તમાં તુ જોગણી અન્યમ જોપીએ માળી તી હારો ઈજાબએ માળી અખંડ તો તારા દિવાબ લે એ તુ તો પ્રગટી યા પોયાબઅન્ય માળી જોલ જેહર જેહર જેકરેલ જેહર રાખે ખોળા માયએ યા તુ ભાંગી દુખણા ભુકાક રેએ મારી ટવુકાની એ મારી ટોકાની એ મારી માં ટોકાની છેહર માંચેહર ચેહર જે કરે અને ચેહર રાખે ખોળા માં બાંગીન દુખડા ભુકા કરે માં તોકાની ચેહર માંચેહર સબ્દ હાંબળો અને મજા આવી જાય ચેહર સબ્દ હાંબળો નુવાણ આવી જાય અને ચેહર સબ્દ હાંબળોએટલે આમજો બાપ નવે નવાનું રુવાણાના તાલા ખુલી જાય એવી ભગુવતી ચેહર પડ ટવુકાની ચેહર શુકામઆવી ભગુવતી ની જાવાતું કરી કાર મારા બાપુલીઓ એક માં એવી છે કે સૌધ બ્રમાણને આંગલીના તેરવજે નગર તરફ જતા રસ્તા ઉપર હાઇવે ઉપર ઈ અડાલ જ ગામ આવે અને ઈ ગામની માલપા નાયની નાગરની ચિહર અન�એની વાત કરવી છે આજ માં ચિહર ચોદે લોકની માલપા પૂજાય એવી માં અડાલ જની માલપા કેહે માયવ્યાટવુકાની ચિહરની વાત માંડુ બહું સમય નથી છે થોડાક મય્ણાની થોડાક વરપ્યાલાની વાત છેમાણ સાથ આલુકો અને માણ સાથ આલુકાની માણપા આજોલ ગામ છે આજોલ ગામની માણપા પટેલની વસ્તિ રે છ�થાકોરની વસ્તિ છે અને પ્રજાપતિનાય પણ કયવા છે કે કબીલો પ્રજાપતિનાય ખોળડા છે અને એવા પ્ર�પ્રજાપતિના કુટુમની માલપા એમબારા મહે કરીં પ્રજાપતિ ગુર્જર પ્રજાપતિ રેતા એમના ઘેરથી �નું નામ નર્મદાબેન પડી એવા ભગુવાલના કેવાચે કે માયાલું માનવી અને એ કુટુમની માલપા બાપ શદીઅને બ્રમાણી ની પુજા છતી અને કેવાય છે કે યા મારા ભાયના બોલે માં શદી રમતી અને જીબડીએ જવાબ �કરતી અને મારો બાપલીઓ અંબારા ભાય અને નર્મદા બેન કયવાશે કે શદીન બ્રમાણીની એવી શેવાં કરે મએ કોટમની માલપાં એમને ચાર દિકર્યું અને બે દિકરા હતા અંબારા મહેલે ચાર દિકર્યું અને મારત�હરીની ક્રૂપાંથી બે દિકરા મોટા દિકરાનું નામ ગોપાલ ભાય અને નાનો દિકરો નામ સતિશ ભાય પારેવમારા નાચ ને વાત રાખીવી એક વખત નોવાનું વીત્યું છે કેવાય છે અંબા લાલ ભાય માં સદીને કવાં છ�કે આ તેહે છોડી અને માં ભગોતિના ધામમાં વીઆગ્યા છે નાની ઉમર છે અને નર્મદા બુન્ને બહો દખ પડ�છોડી હો પારેવાની જોણ વિખય જઈ અંબાલાલ ભાય આ દુન્યા છોડી અને મારા નાંતલા છોડે વીઆગ્યા માદિન ગણતા માસ ગ્યા વર્સે આતરીયા શૂરત ભૂલી શાઈબા એમ નામ વિહરીયાકુટુમની માલપાં સદી વ્રમાણી બેઠાં છો એક આયાદી વર્સ વીધુ કુટુમને દાખ પરવાય મેળુ કારણ કમીર કકુણી સદી મારી સિંદના વેળાની બાપ હે મારી સંજની સદી હે મા મારા કુણને માલપા તો બેઠી �છો માણી દુખના દાણા તો માણી ઉગ્યા રેલો હે મા દુખના દાણા ઉગ્યા છે હે વગવતિ મારી માં દુખન�આગ્યા છે માણી કોઈની આગળ દીર ભર્યાદ કરું માં તારી જીવી બળુકી માં બેટીઓ હે માં તારી આગળખોળો પાત્રુએ માં મારક બતાયેન મારક બતાયેન માં નાર બધાબુણ રોવા મલે અને કે આવાય છે માં ધા�બેટા તારી માં બોલું છો સધી બોલું છો બ્રહ્માણી બોલું છો બેટા નાના દિકરા છો નાની દિકર્ય�મું રજા આપું છો હાલતા છાઓ અને આમું જો અંદાવાડની પડખાની માલપાં અડાલ જ ગામ છો નેચેહર ને બલાબલી કરુંતું અને ચેહર ને વાત કરું કો ચેહર મારી દિકરી આવે છે બાપ એલે ખમા કર્જ�એલે હાચવ જેવા સપ્નાની માયલ્પમાં યાવે ને સધીવ આત માંડી ગયો હવાર પડ્યું નરમદાબું રાજી �જોઈ ક્યા મારી માય મારક પતાડેઓ દિક્રાને બોલાયા દિકર્યોને બોલાયું અને હારું ચોગડીયું �અને હારું દિવસ નકી કરી હોતાના કોટુમ ને લઈન નર્મદાબેન કવાચે કા ડાલજની માલપા ધિમા ધિમા ડગદો મજુરી મલ્યા અને અઠવાડ્યા બે અઠવાડ્યા અને મહિનાની માલપા તો કયવાય છેકે અડાલજની માલપા જેમ દુદના કટોરાની માલપા હાકરનો ગાંગળો બળેઅને જેવી મીઠાસ થઇદાય એમ નર્મદાબુન અડાલજની માલપા બાપ ભળી ગયા છેકારણકે જા માં છે હરીનો ખાલો છે જા માં સદિની ભલામણી હોય ન્યા પછી નર્મદાબેને શંકેટ નો પડ�કામ કાજ કરે હરીનું નામ લે માં સદિને બોલાવે બ્રમાણીને બોલાવે જે હરીનું નામ લે હે માં પડ �છે કે નરમદાબુનનો નાનો દિકરો સતિશ બેને નાયની નાગરની છે હરું પ્રમાં ઉભરો હો ઉમર નાની પડ સત�અને સતિશ કરીની ભાઈ અંબાલાલ ભેલો દિકરો ઈ ડગલેન પગલે મા છે હર હે મા છે હર તું મારી મા હે મામાદરાત નો ટાનું છે મરો બર્ણ ઘોર અંધારી રાજ છે આજ આંબાલાલ ભેનો નાનોડો દિકરોલાણવે ચિહેર ને હુંબારે અને આજ અડાલજની વાયુના કાઠે આવી નુંતાં છોસ તીશ બાય માનું નામ લેતાઅંધારી રાપ છે અંધારી રાપ છે અના અંધારી રાત ને વાયુના કાઠે અંબાલાલ ભેનો નાનો દિકરો સતિશ બ�જાગી અને અને વિચાર છો કહાલ મારા સતિશની પાહે જાવું છે પમાં એ વિચાર કેરો પર માં કેવી લાગીમાલિપા માનુ માંથું પાતાલની માલિપા પગોય યોત ત્રલંબા જગ્જમબા આજીયમબા ઈસરી ઓધીનમ જલંબ�વાયુને પહેયાવીનું ભાર્યા ઓતાના દીક્રાની ઉપર નદર કરી છોયસતિશ ભૈની ઉપર યા નદર કરી સતિશ ભાય બરોબર ભારુ ઉંગ્ણે માલપા હું તાચેઅને માં આવે આપણ તગર તગર તગર તગર તગર માં દીકલાની હામું જોઈરી આંશેમાં મહડું મલકાવે છે જેહરું માટા હારક્ષી હશે છે મહડું મરક મરક મરક નાત કાડીરી છેમાં આવી દિકરા ઉઠો બેટા શતિજબઈ મારા વિરા તમને લાણવે છેહરું જગારે છે જાગું બાપમાં આવી જગારે દિકરા ને હું છેહર આયી છું બે શતિજબઈ જાગો બાપ એ મારા દિકરા હું માઝાક કરવ�આવી છું બે છેહર જ ગારું છું જાગો બાપ અને છેહર માનો હાદ હાબલે શતિજબે આખું ઘાડી આખું છોડ�હે બુણ તમી કયાથી આવ્યા છો હું તમને ઓલખતો નથી હે બુણ તમે કોણ છોતારે માં ભગવતી ચેહર બોલા કહે દિકરા બાબ હું નગર તેરવાલાને ચેહર છો બાબ તારી લાણવાય ચેહ�તેહર છો તું જ્યાનો નામ લશલે એ ભગવતી આજ તારી ઉપર પ્રસંત થવા આવી છું બહી હું માદેવ ભુવાન�છો શતિશ બહી તમારે જીવના બોલમં થવા આવી છું બહી શતિશ બહી એ પૂછુક માં તમે મારી ઉપર પ્રસર�થાઓ એવી કોઈ એધાની આપશો મારી જગતકાલ દાત કાદશે પણ મારી માં જો ચિહર આવી હોય મારા આયાનો ઉપબસ્કરી કરશે પણ મારી માં જો ચિહર આવી હોય ને ચિહર મારી પર રાજી થઇવોય માં જો કરાવા આવી હો�તો માં મન કઈ કંજાણી આપો બાબ દિકરા ચિહર વો તમારી ઉપર રાજી છો દિકરા તમારા કાઠે દુણવા આવ�આવી છો અને મારા દિકરા જગતની માલપા જો તમારો જઈ જઈ કાર કરાવું મારા દિકરા તમે મન ચિહરને પોબેટા અને કવાય છો ઈ માં નાય્ણાગરની ચિહરે માદરાત્રના પોરે જદી સતિશ ભુવાને ટવ્કો કરી જગા�તમારા પારે દોણવા આવું છો સતિશ ભાય બોલ્યા માડી આવો તો ભલા આવો પણ જગત છલે કાલા મથાના માનતો મારી હું રાજી છાવું તે દી મા બોલ્યા હો શું બોલ્યાટવ્કો કરી છે હર્મા બોલ્યા રેલોહીવા ટવ્કો કરી છે હર્મા બોલ્યા રેલોબોલ્યા મારી વખડી વાલે માતરે ટવ્કો કરી ને માડી બોલ્યા રેલોએ જીરે ટવ્કો કરી છે હર્મા બોલ્યા રેલોઆ જોગમાં ને માલપા તમારું જુનું લેઆણું છેદીવો સાથનો માટા ચેહર માફો જોડ્યો અને માફો લઈઈમાં આજોલ ગામના માર્ગે આયલ્યા છોસતિશ દીકરાનું કવાચે કે જુનું લેણું વસૂલ કરવાર માટેપણ માં કેવા લાગ્યા આશે કેવા આલ્યા આશે આજોલ ગામના માર્ગે જેદી માં છેહર નિકલ્યારુમ જુમ કરતા આલ્યા છેહર મામલડી રે લોલઆલ્યા માડી યા જોલ ગામે યાજ રે રુમ જુમ કરતા આલ્યા છેહર મામલડી રે લોલઅને છેહર માયે એ કુંહાર ના કવાચક પ્રજાપતિ નઈ વસ્તિની માલપા પગલામુક્યા અને માં આવી ભ્રમ�બ્રમાનીને જગાર્યા સધીને જગાર્યા બુણ હું નાયની નાગરની છેહર આવી છું હું અંબાલાલના દીકરાકરી અને જગમાં જાહેર કરવો છે અને આમજુ મારે અંબાલાલનું જુણું લેયાનું વસુલ કરવું છે અને ગાએ માલપા પગવિકો અને જે પટેલે શતિશ બહીના બાપુજીનું જે જુણું લેયાનું હતું પચા આજાર હિટોન�લેવાના હતા પટેલ દેતા નોથા ઈ પટેલના ઘેર પગવિકો પણ માયે કવાંચ હોયે કે શતિશ બ્રમાન ઇન્તી �દોવાયવા પણ બરોબર યા ભેશ દોવાની શરૂ કરી અને ભેશુના આઉની માલપાથી આચલમાથી લોઈની ધારાયું �પણોવા પટેલ જોઈર્યા જે ભેશ અર્જો અર્જો માણ દુંજ આપતી એ બ્યહુના આસલની માલપાં દુંજ નમલે �માબે ટાઈમ દુંજ દેવા વાલી બ્યહું એક વખત એક પૂરું દુંજ આપેને પણ આમ કરતા અઠવાડીઓ વીચું પ�પટેલીયા ને માને તો બસી હી પટેલના ભહીને મંદવાડ ચાલું છ્યો એના સરીવત મેટું લોઈ પૂરવા ગા�ગામણે ગામણે લઈ જાય કોઈ વય્દની પહે લઈ જા કહેક દવા ખાને લઈ જા પહેં કોઈ દવાની અસર છઈ ને