Μμμ αρρώστη άρθρωση, 2021, ακόμα εδώ, μμΚοίτα το αληθινό κατά από τον ήλιο χορεύειΉμουνα στο 0 η κότα ζεστά πρωινά του Περσίνου ΔεκέμβρηΑυτά που το είπω τη μέθη, υπέθεσα ότι θα σ' αρέσειΤεσσέρεις φορές κάθε χρόνο μαγκώνω και πίνω να νιώσω την έληξηΕσύ οδοξία και πέψη, ο νου σου μπασκέτ το έχω νέψειΣτημένα παλάτια μπροστά, αλλά εσύ προτιμάς τους πιτσιού της ανέσειςΔεν είναι ότι δεν έχω σκιμς, δεν είναι ότι δεν ξέρω λέξειςΕίναι ότι όταν ήμουν μικρός κοίταζα μ' άλλο βλέμμα τον κόσμο που ξέρειςΚόκκινα μάτια, μαύρα καπέλα και χάπιαΒλέπω την πόλη απ' αλλού με το κρού μου, δεν είναι ότι πίνουμε σάπιαΝόμιμα ντράκια, άδρα μέργα που είναι κλασσάταΆβρα μέτρα δυο παγκάκια, ας το ψέμα κάνω μάγιαΈχω πετρώσει την κόψη που είχαν τα λεπίδια της μεδούΚαι αυτοί έχουν στραβώσει στην όψη, πιθάνεις ματέωσης, τυπό και γραμμένοΑν δεν θέλεις καν το καλό μου, πως γίνεται να είσαι δικός μου, δικέ μουΚακώσω κανέναν ποτέ μου κι ας είμαι πανώ στη μεσή του πολέμουΟ ίδιος MC με τον αγαπημένος MC, απλά με πρόσωπικό τηςΠαλεύω για ισότητα, βλέπω πως είμαστε ολίγοι, απλά μ' άλλη ταυτότηςΠοιος σκύλος MC απ' τον αγαπημένος MC που είναι MC για το hypeΠοιο τύπος MC απ' τον αγαπημένος MC, απλά λίγο πιο flyBehind the back παρά Μιλάνε, το έκανα εικόνα όταν το γράφαΣτη γύρα αρκετοί δεν μας πάνε, φέρ' τους να βάλω δυο περίπτερο κράσαΤα έβαλα στον εξωταρικό δίσκο για να έχουν στιγμές να θυμάμαιΤα έβγαλα στον εσωταρικό δίσκο κι ακόμη δεν βγήκε, πουτάνεςΊντερ με άτσα λες σατάκες, μιλάνε σαν σύρο τους μαλάκεςΛεβάντα flow σαν το Μοράλες, η σάπη κάπου θέλει χοντράδεςΤα λέω και γελάω στο τηλέφωνο, σκέφτομαι αν θέλω απ' το φίβο του ντουκάΑμέσως το αναλογίζομαι, δώσ' μου άλλες δώδεκα, βάλε τη λούπαΘα πάω να τους κλέψω την κούπα και θα της στολίσω με χένη και ντουράκΣήμερα όλη η πόλη μου πάνε γυρίζει, λες κι ήρθω του πάκα απ' την κούβαΑν είχα χρόνο για το κλείσιμο, ήσες να δολοφονούς Αντώνη ΙούδαΤην νύχτα το τρέχεις πολύ, τα λέμε όταν ξαναβρεθείς σε ΛακκούβαΤον χρόνο βρήκα την επόμενη, τσούλες, γραμμές, δειλεράδες, ανώνυμοιΥπάρχουν πολύ μακριά από τη φάση μου, εγώ παίζω ζώνου στην επόλεμηΠάνω απ' το κεφάλι μου μπάρες πυρό, σαν το Δήμα, σ' αγώνες ΑθήναςΤα πόλη το αντερδοξέ, τελικό με τους λέγερ, σαν να ήμουν ο ΜπίλαψΕίπα γενικά να μιλήσω, στους φίλους μου για να κουμπήσωΌχι επιφάνεια, κάμα βαθιά στην ψυχή, άμα θες πες το ρίσκοΜου λένε κουράστηκα κλείστο, απάντω ξεχάστηκα ίσωςΜη τσάρα τα ανάβουη του δίνεις φωτιά, άμα το σκάσω θα κλάσουνε σβήστοΚαντά από τον ήλιο χορεύει, τα ζεστά πρωινά του περσίνου ΔεκέμβρηΑυτά που το είπω τη μέθη, υπέθεσα ότι θα σ' αρέσει