สุดท้ายรักก็ไม่สําคัญ เท่าความจริงว่าไม่มีวัน
ที่ตัวฉันจะกอดเธอไว้ แม้ชีวิตจะได้ใกล้เชียบเพียงใด
ฟ้าเธอยังคงไกลเกินไป ห่างไกลเพียงดิน
ไม่มีสิทธิ์จะคิดอะไรกับเธอ โดยสัง มองดูตัวเองยังต่อเพียง
มีบุญที่เจอกัน
จะเหมือนกัน จะตามหา
ให้อื้อไปฟื้นไปก็ยังหนัก ถึงหน้าในใจไม่อยากจะลา
แต่จําต้องเข้าใจ
ฉันไม่ควรควร ไม่ควรดึงเธอลงมา
รู้ตัวเองว่าไรค่ะ
แค่สบตายังละอาย สนใจที่เธอมองเห็นกัน
แต่ช่วยทําเพื่อฉันได้ไหม ลืมว่าเรารักกันยังไง
ปล่อยให้ฉันไป สดใจกัน
อย่างน้อย ครั้งนึงได้พบเจอ
ช่วงเวลาที่ฉันมีเธอ
เป็นสุขเสียจนอยากเก็บไว้
แม้ชีวิตเธอเลวมามากเพียงใด
รู้ว่าวันหนึ่งต้องเฉิดใช้
มันก็ควรเจอกับฉัน
คงอยู่ดี
ไม่มีสิทธิ์ที่คิดอะไรกับเธอ
โดยซ้ํา มองดูตัวเองยังก็เพียง
มีบุญที่จะตั้งเหมือนกัน
จะตามหา
ยื้อไป ฟื้นไป ก่อยยังอยาก
ถึงแม้ในใจไม่อยากจะคลา
แต่จําต้องเข้าใจ
ฉันไม่ควบควร
ไม่ควรดึงเธอลงมา
รู้ตัวเองว่าไรค่ะ
แค่สอบตายังละอาย
ซึ่งใจที่เธอมองเห็นกัน
แต่ช่วยลืมฉันไปได้ไหม
ไม่ว่าตัวฉันเคยเป็นใคร
ไม่มีความหมาย
ไม่มีความหมายอีกแล้ว